میثم صیام
مدیریت کل سایت
مشخصات بررسی پلی استیشن 4 پرو PS4 pro playstation قیمت خرید فروش تهران ایران
پلی استیشن 4 پرو هم بالاخره از راه رسید تا شاهد آخرین دستاورد سونی در بازار سخت افزار کنسول های خانگی باشیم. ورژن پرو، احتمالا آخرین سخت افزار نسل هشتمی سونی با برند پلی استیشن خواهد بود و شکی نیست که قوی ترین آن ها نیز هست.
این کنسول به طور رسمی، تا ساعاتی دیگر در اروپا و آمریکا عرضه می شود و عملا با ارائه پلی استیشن 4 پرو به بازار، شاهد آغاز مفهوم تازه ای به نام «کنسول های میان نسلی» هستیم. پلی استیشن 4 پرو یک کنسول کاملا جدید نیست، بلکه همان پلی استیشن 4 با سخت افزاری قدرتمندتر را در اختیار داریم که در کالبدی متفاوت جای خوش کرده است.
پردازنده گرافیکی دو برابر قوی تر شده، میزان سی پی یو و رم مقداری بهبود یافته و از لحاظ ظاهری هم که تصاویر گویای ماجرا هستند. اما چرا باید چنین کنسولی را خرید؟ طبیعتا سونی بدون تفکری منطقی اقدام به عرضه این کنسول نکرده و دلایلی منطقی پشت آن نهفته است.
لازم نیست تلویزیون 4K با پشتیبانی از قابلیت HDR داشته باشید تا خرید پلی استیشن 4 پرو منطقی جلوه کند و حتی روی تلویزیون های 1080p کنونی هم می توان جزئیات بهتری را در بازی ها شاهد بود. البته این ها مشروط به تلاش بازی سازان و ارائه آپدیت های اضافه است.
کنترلر مشابه با همان مدلی است که روی پلی استیشن 4 اسلیم ارائه شده و هیچ تغییری ندارد، خوشبختانه پاور بریک روی این کنسول هم نیست و قابل ذکر است که با وجود افزایش قدرت، پلی استیشن 4 پرو از ورژن اصلی، مصرف برق کمتری در همه حالات دارد.
در ادامه راجع به تمامی نکاتی که بالاتر مختصر توضیح دادیم، مفصلا بحث کرده ایم. پس از مشاهده ویدیوی جعبه گشایی پلی استیشن 4 پرو، شما را به مطالعه بررسی فنی کنسول دعوت می کنیم.
سخت افزار
عرضه کنسول میان نسلی، ریسکی است که کمپانی خوش نام سونی به سادگی متحمل شده و حتی به آن افتخار می کند. پلی استیشن 4 پرو نه تنها مخاطب را مجبور به خرید دستگاه جدیدی می کند، بلکه هزینه برای تهیه یک تلویزیون یا نمایشگر بزرگتر و گران تر را نیز توصیه می نماید.
همانطور که می دانید تلویزیون های 4K و تکنولوژی HDR روز به روز بیشتر به بازار راه می یابند و پلی استیشن 4 پرو در درجه اول برای این نمایشگرها ساخته شده؛ به همین دلیل هر دو واحد پردازشی و گرافیکی کنسول پیشرفت های نسبتاً زیادی را نسبت به مدل نخست ارایه می کند.
بدون شک شاهد ارتقائات گرافیکی بی نظیری در بازی های قابل اجرا روی پلتفرم جدید ژاپنی ها هستیم و حتی عناوینی که برای اجرا روی کنسول پرو بهینه سازی نشده اند، نکات جالب توجهی به نمایش می گذارند.
حال قصد داریم نگاهی داشته باشیم به جزئیات سخت افزاری این دستگاه دوست داشتنی تا دریابیم دقیقاً چه المان هایی ارتقای گرافیکی بازی های پرو و البته پشتیبانی از رزولوشن 4K و تکنولوژی HDR را موجب می شوند.
پیش از هر مبحثی بهتر است بدانید مدل اولیه پلی استیشن 4 که پاییز سال 2013 میلادی روانه بازار شد، با نام رمز CUH-1000 شناخته شده، مدل اسلیم که اواخر تابستان امسال عرضه شد CUH-2000 نامیده می شود و نسخه پرو CUH-7000 لقب گرفته است.
یقیناً مهم ترین بخش هر کنسول بازی ویدیویی، واحد پردازشی مرکزی آن و سپس پردازشگر گرافیکی است. پلی استیشن 4 پرو دقیقاً از همان نسل و معماری به کار رفته در پردازنده اصلی نسخه سال 2013 برخوردار بوده و تنها تفاوت اعمال شده در آن، سرعت کلاک (مقیاسی از سرعت محاسبات اساسی و عملیات های اصلی پردازنده) افزایش پیدا کرده است.
چیپست مرکزی پلی استیشن 4 پرو توسط کمپانی AMD ساخته شده و دارای 8 هسته پردازشی از نسل Jaguar (جگوار) بوده که 2.1 گیگاهرتز فرکانس کلاک آن را همراهی می کند؛ این سرعت یعنی حدود 1.3 برابر سرعت پردازنده 1.6 گیگاهرتزی سری نخست این کنسول.
معماری جگوار، اواسط سال 2013 از طرف شرکت سازنده معرفی شد و بر پایه لیتوگرافی 28 نانومتری طراحی گردیده است؛ چیپست های بهره مند از این خانواده به طور پیش فرض از 64 کیلوبایت حافظه نهان به ازای هر هسته برخوردار بوده و در دسته CPU های AMD64 قرار می گیرد.
کمپانی چیپ ساز آمریکایی اواسط سال 2014 نسل جدیدی از پردازنده های خود را با نام Puma (پوما) عرضه کرد که حدود 19 درصد صرفه جویی مصرفی عملیات پردازشی نسبت به مدل سال قبل دارد؛ اما همانطور که متوجه هستید، متاسفانه سونی به بهره مندی از همان مدل به کار رفته در نسخه اولیه پلی استیشن 4 بسنده کرده است. هرچند لازم به ذکر است چیپ مجتمع استفاده شده در کنسول پرو، کاملاً توسط متخصصین ژاپنی برای گیمینگ شخصی سازی شده است.
اما دیگر واحد مهم و پرارزشی که بیشتر برای کاربران پلی استیشن آشناست، واحد پردازشگر گرافیکی یا همان کارت گرافیک کنسول است.
معماری و ساختار GPU کنسول پلی استیشن 4 پرو نیز همانند پردازنده اصلی بدون تغییر مانده و از نوع GCN ساخته شده توسط AMD است که به عنوان عضوی از خانواده Radeon شناخته می شود.
اما مسئله ای که تفاوت اساسی در توان پردازش محتوای گرافیکی را در کنسول میان نسلی سونی ارتقا بخشیده، اضافه شدن تعداد واحد های محاسباتی یا در مجموع حداکثر بهره وری ترافلاپس است؛ به نحوی که GPU مدل CUH-1000 از 18 واحد محاسباتی برای 1152 هسته Shader تشکیل شده بود (64 واحد به ازای هر هسته) با سرعت کلاک 800 مگاهرتز و در مجموع قدرت 1.84 ترافلاپس را ارائه می کرد.
اما در پلی استیشن 4 پرو تعداد واحد های محاسباتی به عدد 36 برای 2304 هسته Shader رسیده که عملاً با سرعت کلاک 911 مگاهرتز، توان پردازشی 4.2 ترافلاپس را به ارمغان می آورد. این میزان یعنی ارتقای 2.3 برابری حداکثر قدرت پردازشی واحد گرافیکی نسبت به مدل قبلی کنسول پلی استیشن 4.
به طور کلی وارد ساختن تعداد بیشتر واحدهای محاسباتی AMD منجر به کارکرد بهتر پردازنده گرافیکی خواهد شد. اما بهتر است بدانید این میزان افزایش، به معنای دوبرابر شدن ویژگی های کلی گرافیکی مثل فریم ریت و غیره نیست. در واقع دلایل منطقی بسیار زیادی برای اذعان این ادعا وجود دارد، اما به طور کلی مهم ترینِ آن فاکتور زیرساخت پهنای باند حافظه ای است که با کارت گرافیک همراه می شود.
همانطور که احتمالاً می دانید، میزان و نسل حافظه موقت یا RAM پلی استیشن 4 پرو نیز در قیاس با مدل قبلی بدون تغییر مانده و فقط شاهد رشد پهنای باند آن هستیم؛ طوری که سرعت انتقال داده رم GDDR5 آن از 176 گیگابایت بر ثانیه در مدل قبلی به 218 گیگابایت بر ثانیه در نسخه پرو رسیده است.
این ارتقا نیز در حدود 23.8 درصد پیشرفت به شمار می رود که به نحوی 512 مگابایت رم آزاد بیشتر برای کنسول فراهم می کند. گفتنی است 1 گیگابایت رم داخلی DDR3 نیز برای استفاده و اجرای همزمان نرم افزارهای جانبی (غیر بازی) در نظر گرفته شده تا به هنگام رجوع، حافظه رم اصلی مختص گیم مشغول نشود.
تمام مواردی که بالاتر ذکر شد، دست به دست هم می دهند تا رویای گیمینگ 4K و HDR برای کنسول پلی استیشن 4 به واقعیت تبدیل شود. هرچند بهتر اس قبل از پرداخت به این موضوع نگاه کوتاهی به تکنولوژی های مورد نظر سونی بپردازیم.
یقینا با اصطلاح HD یا High Definition آشنا هستید؛ این عبارت بازگو کننده رزولوشن 1280 در 720 پیکسل بوده و Full HD نیز به معنای 1920 پیکسل افقی در 1080 پیکسل عمودی است. اما اگر جایی عبارات UHD یا 2160p را مشاهده کردید، این همان 4K است. یعنی رزولوشن 3840 در 2160 پیکسل که کیفیت آن تقریبا 4 برابر نمایشگر های معمولی HD است. به عبارتی 4K یعنی تراکم پیکسلی بیشتر و در نتیجه وضوح و جزئیات بالاتر.
تکنولوژی HDR یا High Dynamic Range نیز در واقع امکان نمایش طیف وسیع تری از رنگ های مختلف، از تاریک ترین رنگ تا روشن ترین رنگ را میسر می سازد. به عبارتی نسبت کنتراست تلویزیون را به شدت افزایش داده و تصاویری به مراتب واقعی تر و جذاب تر نمایش می دهد. علاوه بر این دامنه داینامیک بالا باعث می شود در مقایسه با تصاویر معمولی جزئیات بسیار بیشتری مشاهده شده و اجزای هر لحظه از تصویر برای چشم انسان قابل لمس تر باشد.
در حال حاضر چندین تکنیک مختلف پیاده سازی تکنولوژی HDR وجود داشته که هر کدام در قیاس با یکدیگر مزایا و معایب خود را دارند. HDR-10 و Dolby Vision مهم ترین تکنیک های رندر تصاویر روی نمایشگر بوده و تفاوت اساسی آن به عمق رنگ و حداکثر میزان روشنایی بر می گردد.
HDR-10 استاندارد اصلی فیلم های سینمایی بلوری الترا اچ دی است و از پردازش رنگ 10 بیتی و حداکثر روشنایی 1000 استفاده می کند. در سوی مقابل دالبی ویژن به پردازش رنگ 12 بیتی و حداکثر روشنایی 4000 دست یافته است.
دالبی ویژن یکی از پیشرفته ترین فناوری های پیاده سازی HDR است که البته نیازمند سخت افزار بسیار قدرتمندتری در قیاس با کنسول های این نسل خواهد بود. بر اساس اطلاعات رسمی سونی، کنسول پلی استیشن 4 پرو از استاندارد HDR-10 بهره می برد (که به موجب قیمت پایین دستگاه کاملا منطقی به نظر می رسد).
گفتنی است فناوری مورد بحث در هر دو کنسول سونی و مایکروسافت از این استاندارد پیروی می کنند و هیچ تفاوتی در آنها وجود ندارد.
اگر به فراهم شدن بستر 4K و تکنولوژی HDR بازگردیم، می توان گفت عملکرد پلی استیشن 4 در هر دو رزولوشن 1080p و 2160p بی نظیر و شامل پیشرفت های گرافیکی قابل توجهی است. به عبارت دیگر هیچ الزامی برای استفاده از تلویزیون UHD وجود نداشته و برخی از بازی های منتخب، امکانات جالبی را در کیفیت 1920 در 1080 پیکسل ارائه می کنند.
در صورت اتصال پلی استیشن 4 به نمایشگر 4K، دو حال کلی شناخته شده برای اجرای بازی ها وجود دارد؛ آپ اسکیل رزولوشن یا خروجی واقعی 4K. به نحوی که برخی از عناوین منتشر شده برای این کنسول محتوای 2160p را به روش آپ اسکیل به تصویر می کشند و برخی دیگر گرافیک واقعی این سایز را نمایش می دهند.
بازی هایی مانند «لست آو آس ریمستر» و «اسکایریم ریمستر» از جمله عناوینی هستند که Native 4K ارائه می نمایند که در واقع جزئیات بالاتر اما با ارتقای کیفی بافت نه چندان زیاد نسبت به مدل استاندارد، تجربه قابل قبولی در اختیار کاربر قرار می دهند.
در سوی مقابل گیم هایی مثل «اینفیمس» و «رایز آو تومب رایدر» روی نمایشگر 4K آپ اسکیل می شوند. تکنیک استفاده شده در پلی استیشن 4 برای این منظور، Checkerboarding نام دارد که در واقع با شبیه سازی الگوی صفحه شطرنج، پیکسل های تصاویر را به دسته های مساوی تقسیم کرده و به ابعاد بزرگتر تبدیل می نماید؛ به عنوان مثال هر بلوک 2 در 2 پیکسل به بلوک 4 در 4 پیکسل تبدیل می گردد.
همانطور که مدیران کمپانی سونی بارها تاکید کرده اند، تمامی بازی های فعلی پلی استیشن 4 روی کنسول پرو اجرا خواهند شد. منتها جهت بهینه سازی گرافیکی این عناوین، توسعه دهندگان می بایست Patch فعال ساز «مود پرو» را در اختیار کاربران قرار دهند.
خوشبختانه اغلب استودیوهای بازی ساز از این بستر استقبال کرده اند و در حال حاضر حدود 30 عنوان مختلف، مانند «بتلفیلد 1»، «فیفا 17»، «کال آو دیوتی اینفینیت وارفر»، «آنچارتد 4»، «دئوس اکس منکایند دیوایدد» و «دیس آنرد 2» دارای مود پرو هستند. به علاوه بازی های متعدد زیادی در آینده نزدیک برای پلی استیشن 4 عرضه خواهند شد که به این دسته اضاقه می شوند.
در مجموع می توان گفت تجربه 4K پلی استیشن 4 پرو کاملاً متکی بر بازی هاست و در طول عمر این کنسول نتایج مختلفی در اختیار کاربران قرار خواهد داد.
از جنبه رنگ و عمق تصاویر، کنسول میان نسلی سونی قابلیت HDR را به عنوان یک گزینه اختیاری به کاربر ارائه می کند؛ طوری که اگر از تلویزیون مناسبی برخوردار باشید، از طریق منوی بازی امکان فعال کردن HDR را در اختیار دارید.
با این تفاسیر لازم است بگوییم با عناوین در دست فعلی، تفاوت قابل مشاهده ای در حالت فعال بودن HDR با حالت معمولی دیده نمی شود و مسیر نسبتاً زیادی تا دست یابی به افق های مورد نظر گرافیکی این تکنولوژی در صنعت گیمینگ باقی مانده است.
در نهایت اگر بخواهیم به جنبه های دیگری از سخت افزار پلی استیشن 4 پرو بپردازیم، باید بگوییم این کنسول به صورت پیش فرض فقط دارای نسخه هارد 1 ترابایتی است، اما امکان تعویض آن در اختیار کاربر قرار گرفته تا در صورت نیاز، از ظرفیت های بالاتر نیز بهره مند شوند.
درایو نوری این دستگاه نیز از نوع فقط خواندنی بوده و بلوری را با چرخش زاویه ای 6 CAV و حداکثر سرعت خواندن 27 مگابایت بر ثانیه، و دی وی دی را با چرخش زاویه ای 8 CAV و حداکثر سرعت 35 مگابایت بر ثانیه می خواند. لازم به ذکر است متاسفانه درایو نوری این کنسول توانایی اجرای دیسک های بلوری 4K را ندارد.
کنترلر
کنترلر پلی استیشن 4 پرو اگرچه همان ساختار سابق را حفظ کرده و تفاوتی با Dualshock 4 پلی استیشن 4 استاندارد ندارد، اما تغییرات کوچکی نیز به خود دیده است که در مجموع، پوئن های مثبتی برای آن به شمار می روند.
پیش از هر چیز، بزرگترین نکته ای که در رابطه با کنترلرهای پلی استیشن 4 پرو جلب توجه می کند، اضافه شدن لایت باری باریک به بخش بالایی تاچ پد کنترلر است که از لحاظ زیبایی شناختی، بسیار دل ربا به نظر می رسد.
از طرف دیگر، درست مانند کنترلرهای سری های جدید پلی استیشن 4، کنترلرهای پلی استیشن 4 از مواد با کیفیت تری ساخته شده اند و در همین حال، دیگر مثل سابق لازم نیست نگران سُر خوردن دست تان از روی بدنه باشید؛ چرا که کنترلر ضمن حس و حال قبلی خود، حالا بهتر روی دست چفت می شود.
یکی از جنجال برانگیزترین مسائل مربوط به Dualshock 4، جنس مواد مورد استفاده روی تامب استیک های آن بود که بعد از مدت کوتاهی، سابیده می شد و ظاهر زیبای کنترلر را تحت تاثیر قرار می داد. حالا به نظر می رسد که سونی از مواد با کیفیت تری روی این تامب استیک ها استفاده کرده؛ هرچند که برای تایید این مسئله، تنها باید برای مدتی طولانی به بازی با آنها پرداخت.
طراحی
کنسول پلی استیشن 4 پرو مشخصاً از لحاظ طراحی و مشخصات ظاهری، تفاوت های فراوانی با پلی استیشن 4 استاندارد دارد و بیشتر به نسخه اسلیم کنسول نسل هشتمی سونی شباهت دارد. مدل پرو کنسول ژاپنی ها، تا حد قابل توجهی از زبان طراحی اسلیم لاین رایج پلی استیشن 2 که در پلی استیشن 4 هم مورد استفاده قرار گرفته بود فاصله گرفته و حالا به بدنه ای یک تکه مجهز شده است.
لبه های پلی استیشن پرو، دیگر مثل پلی استیشن 4 تیز نیستند و به هیچ وجه آن حس و حال خشن و جذاب سابق را منتقل نمی کنند. در عوض پلی استیشن 4 پرو از لبه های گرد بهره می برد که شکلی ساده تر به آن بخشیده اند؛ البته گفتنی است که این تغییر، به هیچ وجه از نکات منفی به شمار نمی رود و اتفاقاً سبب شده طراحی دستگاه، از شکل پیشین خود فاصله گرفته و به نوعی تنوع پیدا کند.
اضافه شدن یک لایه به بخش بالایی کنسول، یکی از مسائلی بود که بعد از معرفی رسمی پلی استیشن پرو از سوی سونی بارها مورد انتقاد گرفت. در واقع مردم در بسیاری از انجمن های اینترنتی و شبکه های اجتماعی، اضافه شدن یک لایه دیگر به طراحی دو طبقه پلی استیشن 4 استاندارد را به باد تمسخر گرفتند.
اگرچه بسیاری از انتقادات کاملاً به جا هستند، اما باید گفت که در صورت مشاهده پلی استیشن 4 پرو از نزدیک، تمام سخنان تمسخرآمیز پیشین را از یاد می برید و بار دیگر به تجمید از هنر ژاپنی ها و مارک سرنی خواهید پرداخت.
برخلاف آنچه ممکن است تصور کنید، اضافه شدن یک لایه اضافی، تاثیر ملموسی در افزایش ارتفاع پلی استیشن 4 پرو نداشته است و ارتفاع آن تنها در حد چند میلی متر از پلی استیشن 4 استاندارد بیشتر است؛ امری که با کم کردن فاصله میان لایه های مختلف محقق شده است.
دکمه های پاور و اجکت دیسک، حالا روی بخش زیرین لایه میانی کنسول قرار گرفته اند و درست مثل سری جدید پلی استیشن 4، کاملاً فیزیکی هستند. استفاده از دکمه فیزیکی به جای دکمه های لمسی سری نخست پلی استیشن 4، حاکی از این است که سونی به انتقادات هرچند جزئی طرفداران خود گوش داده و از مشکلات برخی از گیمرها در یافتن دکمه های لمسی خبر دارد. با این حال ممکن است برخی، احساس خوشایندی نسبت به دکمه های فیزیکی پلی استیشن 4 پرو نداشته باشند و فشردن آن ها برای شان کمی دشوار جلوه کند.
پلی استیشن 4 استاندارد، وزنی معادل 2.1 کیلوگرم داشت که برای یک کنسول خانگی، بسیار ایده آل به شمار می رود. اما وزن دستگاه حالا در پلی استیشن 4 پرو با افزایش چشمگیری همراه بوده و تقریباً به 3.3 کیلوگرم می رسد که حمل آن را اندکی دشوار می سازد؛ با این حال، وزن بیشتر به معنای این است که دستگاه ثبات بیشتری هنگام قرارگیری در حالت عمودی دارد.
علاوه بر این، ابعاد کلی دستگاه هم رشد اندکی نسبت به پلی استیشن 4 معمولی داشته که با توجه به بهره گیری از سخت افزار قدرتمندتر، امری کاملاً طبیعی به نظر می رسد. پلی استیشن 4 پرو در مجموع ابعادی معادل 295x55x327 میلی متر دارد که اندازه اش را بیشتر به کنسول اکس باکس وان مایکروسافت نزدیک تر می کند؛ هرچند که هنوز از پلتفرم نسل هشتمی اهالی ردموند کوچکتر است.
پورت های دستگاه، تفاوتی با نسخه پیشین ندارند و می توانید با تهیه دستگاه، منتظر دو پورت USB 3.1 در مقابل و یک پورت USB 3.1 دیگر در پشت باشید. علاوه بر این در پشت، شاهد خروجی اپتیکال، HDMI (با پشتیبانی از 4K و HDR) و اترنت نیز هستیم.
همانطور که احتمالاً به یاد دارید، درایو نوری پلی استیشن 4 استاندارد بسیار پر سر و صدا بود و یکی از مهم ترین نقاط ضعف آن به شمار می رفت. حالا نمی توان گفت که درایو نوری پلی استیشن 4 پرو تفاوت بسیار واضحی با نسخه استاندارد دارد اما در مجموع می توان آن را دستگاهی بی سر و صدا خواند.
علاوه بر این، دستگاه ممکن است به صورت دائمی داغ شود؛ برای مثال در صورت اجرای بازی The Last of Us، دمای دستگاه ممکن است تا 46.1 درجه سانتی گراد افزایش پیدا کند. مضاف بر این، با وجود اینکه پلی استیشن 4 پرو از آداپتور AC بهره نمی برد، اما مصرف انرژی کمتری نسبت به برادر بزرگتر خود داشته و در حالت عادی حدود 75 وات برق مصرف می کند.
پلاستیک هایی که با شکل مربع و دایره در کف کنسول قرار گرفته اند تا دستگاه سر جای خودش محکم بایستد، نقش موثری در ثبات دارند اما موضوع زمانی حائز اهمیت می شود که بخواهید کنسول را بردارید. آن لحظه است که یکی-دو دایره و ضربدر روی میز جا می مانند و از کف کنسول کنده می شوند. چنین کیفیت پایینی حقیقتا جای تعجب بسیاری دارد.
رابط کاربری
دست نخورده ترین بخش ماجرا همینجاست. در واقع باز هم باید بازگردیم به مبحث تازه «کنسول های میان نسلی» و پایین آمدن انتظارات از تغییرات عمده. پلی استیشن 4 پرو همان کنسول قدیمی است با سخت افزاری قوی تر که روی هسته نرم افزاری مشابهی اجرا شده اما بازی ها یک گزینه برای نمایش بهتر دارند.
تصور کنید که دو کامپیوتر دارید. یکی با کارت گرافیک GTX 980 و دیگری با کارت GTX 1080 که هر دو سیستم عامل ویندوز مایکروسافت را اجرا می کنند. تفاوت در رابط کاربری کنسول دقیقا با همین مثال قابل فهم است.
بنابراین زمانی که اولین بار کنسول جدید را روشن می کنید، نباید انتظار اتفاق عجیبی را داشت. حتی بعدها که بیشتر و بیشتر درگیر منو و بخش های مختلف دستگاه می شوید، متوجه خواهید شد که هیچ جا اثری از نمایش واژه Pro نیست. نرم افزار میان هر دو سخت افزار مشابه است و صرفا در بازی ها می توانید متوجه تفاوت ها شوید.
پلی استیشن 4 پرو و پلی استیشن وی آر
یکی از مهم ترین سوالاتی که ذهن بسیاری از گیمرهای حرفه ای را درگیر خود کرده، تعامل میان ورژن پرو و دوربین واقعیت مجازی سونی است. آیا سونی PS4 Pro را ساخته تا بازی ها روی پلی استیشن وی آر بهتر اجرا شوند؟ نه لزوما.
شاید یکی از چند دلیل عمده همین باشد ولی دلیل اصلی نیست. برای آنکه بازی ها روی هدست واقعیت مجازی اجرای خوبی داشته باشند، باید جزئیات را تا حد بسیاری فدا کرد که بتوان 60 الی 120 فریم گرفت. طبیعتا سخت افزار قدرتمند پلی استیشن 4 پرو می تواند در نمایش جزئیات بیشتر در حین حفظ فریم بالا بسیار موثر باشد.
آیا باید پلی استیشن 4 پرو بخریم؟
بله. اگر در حال حاضر پلی استیشن 4 ندارید و قصد خرید کنسول را دارید، پلی استیشن 4 پرو با توجه به قیمت معقولی که دارد، ارزش خرید بالایی هم پیدا کرده. در واقع همان قیمتی که سال 2013 و 2014 بابت خرید کنسول معمولی می پرداختید را حالا باید بابت ورژن پرو کنار بگذارید. هارد بیشتر، سخت افزار قوی تر که هم در بازی های عادی و هم بازی های پلی استیشن وی آر تاثیری محسوس دارند، پلی استیشن 4 پرو را خریدی منطقی جلوه می دهند.
پلی استیشن 4 معمولی حالا با قیمتی بسیار مناسب در بازار داخلی فروخته می شود و اگر قیمت تمام شده کنسول های جدید برای تان مناسب نیست، می توانید به گزینه ارزان تر روی آورید، بدون آنکه نگران آینده پشتیبانی از کنسول تان باشید. تا زمانی که برند پلی استیشن 4 پابرجا باشد، برای سونی تفاوتی میان ورژن معمولی و پرو وجود ندارد، با این حال اما طبیعی است که هر چه بیشتر بدهید، سهم بیشتری هم خواهید داشت.
اگر تلویزیون 4K HDR داشته باشید که اصلا هیچ تردیدی به خودتان راه ندهید. پلی استیشن 4 پرو بدون شک بهترین کنسول بازار برای شماست و خرید دیگر کنسول های سونی ابدا توصیه نمی شود اما اگر چنین نمایشگر پیشرفته ای در اختیارتان نیست، قابلیت های کمتری از کنسول دریافت خواهید کرد.
البته، همین قابلیت های اندکی که از آن صحبت می کنیم، نظیر جلوه های بصری و جزئیات بیشتر، ورژن پرو را در نقطه برتری قرار می دهند. از نگاه یک گیمر که شاید روزانه ساعت ها با کنسول خود سرگرم باشد، این تفاوت ها به وضوح قابل تشخیص بوده و مشخص هستند.
طبیعتا پشتیبانی از این کنسول هم روز به روز پر رنگ تر خواهد شد و طی ماه های آتی، ده ها بازی دیگر را شاهد هستیم که برتری های گرافیکی مشخصی را روی ورژن پرو نمایش می دهند.
طبیعتا نباید طی روزهای ابتدایی انتظار قیمت های منطقی را داشت. کنسول هایی که از کشورهای همسایه وارد کشور می شوند با همان قیمت بالای خریداری شده فروخته می شوند و بسیاری هم مشتری سخت افزارهای تازه به بازار رسیده هستند.
پلی استیشن 4 پرو با قیمت 400 دلار روز آینده در بازار جهانی عرضه خواهد شد اما با هاردی 1 ترابایتی. پلی استیشن 4 های معمولی سونی هم که نوامبر 2013 به بازار آمدند همین قیمت را داشتند با این تفاوت که هارد 500 گیگابایتی همراه آن ها بود.
حالا با توجه به قیمت برابر در زمان عرضه، هارد بیشتر و سخت افزاری بهبود یافته، می توان پلی استیشن 4 را خریدی منطقی از منظر قیمت دانست. هنوز اما ورژن پرو، 100 دلار گران تر از مدل معمولی است و برای بسیاری از کاربران، خصوصا کسانی که همین حالا پلی استیشن 4 دارند، خرید کنسول صرفه اقتصادی ندارد.
اما اگر پلی استیشن 4 ندارید و به دنبال خرید کنسولی قدرتمند با بهترین کیفیت ممکن هستید، انتظاری چند هفته ای شاید شما را به وصال پلی استیشن 4 پرو برساند. انتظار می رود که پس از عرضه رسمی کنسول در بازار جهانی و شکست حباب قیمت در خاورمیانه، این دستگاه با قیمتی در حدود یک میلیون و ششصد الی یک میلیون و هفتصد هزار تومان قابل خریداری باشد.
منبع دیجیاتو
پلی استیشن 4 پرو هم بالاخره از راه رسید تا شاهد آخرین دستاورد سونی در بازار سخت افزار کنسول های خانگی باشیم. ورژن پرو، احتمالا آخرین سخت افزار نسل هشتمی سونی با برند پلی استیشن خواهد بود و شکی نیست که قوی ترین آن ها نیز هست.
این کنسول به طور رسمی، تا ساعاتی دیگر در اروپا و آمریکا عرضه می شود و عملا با ارائه پلی استیشن 4 پرو به بازار، شاهد آغاز مفهوم تازه ای به نام «کنسول های میان نسلی» هستیم. پلی استیشن 4 پرو یک کنسول کاملا جدید نیست، بلکه همان پلی استیشن 4 با سخت افزاری قدرتمندتر را در اختیار داریم که در کالبدی متفاوت جای خوش کرده است.
پردازنده گرافیکی دو برابر قوی تر شده، میزان سی پی یو و رم مقداری بهبود یافته و از لحاظ ظاهری هم که تصاویر گویای ماجرا هستند. اما چرا باید چنین کنسولی را خرید؟ طبیعتا سونی بدون تفکری منطقی اقدام به عرضه این کنسول نکرده و دلایلی منطقی پشت آن نهفته است.
لازم نیست تلویزیون 4K با پشتیبانی از قابلیت HDR داشته باشید تا خرید پلی استیشن 4 پرو منطقی جلوه کند و حتی روی تلویزیون های 1080p کنونی هم می توان جزئیات بهتری را در بازی ها شاهد بود. البته این ها مشروط به تلاش بازی سازان و ارائه آپدیت های اضافه است.
کنترلر مشابه با همان مدلی است که روی پلی استیشن 4 اسلیم ارائه شده و هیچ تغییری ندارد، خوشبختانه پاور بریک روی این کنسول هم نیست و قابل ذکر است که با وجود افزایش قدرت، پلی استیشن 4 پرو از ورژن اصلی، مصرف برق کمتری در همه حالات دارد.
در ادامه راجع به تمامی نکاتی که بالاتر مختصر توضیح دادیم، مفصلا بحث کرده ایم. پس از مشاهده ویدیوی جعبه گشایی پلی استیشن 4 پرو، شما را به مطالعه بررسی فنی کنسول دعوت می کنیم.
سخت افزار
عرضه کنسول میان نسلی، ریسکی است که کمپانی خوش نام سونی به سادگی متحمل شده و حتی به آن افتخار می کند. پلی استیشن 4 پرو نه تنها مخاطب را مجبور به خرید دستگاه جدیدی می کند، بلکه هزینه برای تهیه یک تلویزیون یا نمایشگر بزرگتر و گران تر را نیز توصیه می نماید.
همانطور که می دانید تلویزیون های 4K و تکنولوژی HDR روز به روز بیشتر به بازار راه می یابند و پلی استیشن 4 پرو در درجه اول برای این نمایشگرها ساخته شده؛ به همین دلیل هر دو واحد پردازشی و گرافیکی کنسول پیشرفت های نسبتاً زیادی را نسبت به مدل نخست ارایه می کند.
بدون شک شاهد ارتقائات گرافیکی بی نظیری در بازی های قابل اجرا روی پلتفرم جدید ژاپنی ها هستیم و حتی عناوینی که برای اجرا روی کنسول پرو بهینه سازی نشده اند، نکات جالب توجهی به نمایش می گذارند.
حال قصد داریم نگاهی داشته باشیم به جزئیات سخت افزاری این دستگاه دوست داشتنی تا دریابیم دقیقاً چه المان هایی ارتقای گرافیکی بازی های پرو و البته پشتیبانی از رزولوشن 4K و تکنولوژی HDR را موجب می شوند.
پیش از هر مبحثی بهتر است بدانید مدل اولیه پلی استیشن 4 که پاییز سال 2013 میلادی روانه بازار شد، با نام رمز CUH-1000 شناخته شده، مدل اسلیم که اواخر تابستان امسال عرضه شد CUH-2000 نامیده می شود و نسخه پرو CUH-7000 لقب گرفته است.
یقیناً مهم ترین بخش هر کنسول بازی ویدیویی، واحد پردازشی مرکزی آن و سپس پردازشگر گرافیکی است. پلی استیشن 4 پرو دقیقاً از همان نسل و معماری به کار رفته در پردازنده اصلی نسخه سال 2013 برخوردار بوده و تنها تفاوت اعمال شده در آن، سرعت کلاک (مقیاسی از سرعت محاسبات اساسی و عملیات های اصلی پردازنده) افزایش پیدا کرده است.
چیپست مرکزی پلی استیشن 4 پرو توسط کمپانی AMD ساخته شده و دارای 8 هسته پردازشی از نسل Jaguar (جگوار) بوده که 2.1 گیگاهرتز فرکانس کلاک آن را همراهی می کند؛ این سرعت یعنی حدود 1.3 برابر سرعت پردازنده 1.6 گیگاهرتزی سری نخست این کنسول.
معماری جگوار، اواسط سال 2013 از طرف شرکت سازنده معرفی شد و بر پایه لیتوگرافی 28 نانومتری طراحی گردیده است؛ چیپست های بهره مند از این خانواده به طور پیش فرض از 64 کیلوبایت حافظه نهان به ازای هر هسته برخوردار بوده و در دسته CPU های AMD64 قرار می گیرد.
کمپانی چیپ ساز آمریکایی اواسط سال 2014 نسل جدیدی از پردازنده های خود را با نام Puma (پوما) عرضه کرد که حدود 19 درصد صرفه جویی مصرفی عملیات پردازشی نسبت به مدل سال قبل دارد؛ اما همانطور که متوجه هستید، متاسفانه سونی به بهره مندی از همان مدل به کار رفته در نسخه اولیه پلی استیشن 4 بسنده کرده است. هرچند لازم به ذکر است چیپ مجتمع استفاده شده در کنسول پرو، کاملاً توسط متخصصین ژاپنی برای گیمینگ شخصی سازی شده است.
اما دیگر واحد مهم و پرارزشی که بیشتر برای کاربران پلی استیشن آشناست، واحد پردازشگر گرافیکی یا همان کارت گرافیک کنسول است.
معماری و ساختار GPU کنسول پلی استیشن 4 پرو نیز همانند پردازنده اصلی بدون تغییر مانده و از نوع GCN ساخته شده توسط AMD است که به عنوان عضوی از خانواده Radeon شناخته می شود.
اما مسئله ای که تفاوت اساسی در توان پردازش محتوای گرافیکی را در کنسول میان نسلی سونی ارتقا بخشیده، اضافه شدن تعداد واحد های محاسباتی یا در مجموع حداکثر بهره وری ترافلاپس است؛ به نحوی که GPU مدل CUH-1000 از 18 واحد محاسباتی برای 1152 هسته Shader تشکیل شده بود (64 واحد به ازای هر هسته) با سرعت کلاک 800 مگاهرتز و در مجموع قدرت 1.84 ترافلاپس را ارائه می کرد.
اما در پلی استیشن 4 پرو تعداد واحد های محاسباتی به عدد 36 برای 2304 هسته Shader رسیده که عملاً با سرعت کلاک 911 مگاهرتز، توان پردازشی 4.2 ترافلاپس را به ارمغان می آورد. این میزان یعنی ارتقای 2.3 برابری حداکثر قدرت پردازشی واحد گرافیکی نسبت به مدل قبلی کنسول پلی استیشن 4.
به طور کلی وارد ساختن تعداد بیشتر واحدهای محاسباتی AMD منجر به کارکرد بهتر پردازنده گرافیکی خواهد شد. اما بهتر است بدانید این میزان افزایش، به معنای دوبرابر شدن ویژگی های کلی گرافیکی مثل فریم ریت و غیره نیست. در واقع دلایل منطقی بسیار زیادی برای اذعان این ادعا وجود دارد، اما به طور کلی مهم ترینِ آن فاکتور زیرساخت پهنای باند حافظه ای است که با کارت گرافیک همراه می شود.
همانطور که احتمالاً می دانید، میزان و نسل حافظه موقت یا RAM پلی استیشن 4 پرو نیز در قیاس با مدل قبلی بدون تغییر مانده و فقط شاهد رشد پهنای باند آن هستیم؛ طوری که سرعت انتقال داده رم GDDR5 آن از 176 گیگابایت بر ثانیه در مدل قبلی به 218 گیگابایت بر ثانیه در نسخه پرو رسیده است.
این ارتقا نیز در حدود 23.8 درصد پیشرفت به شمار می رود که به نحوی 512 مگابایت رم آزاد بیشتر برای کنسول فراهم می کند. گفتنی است 1 گیگابایت رم داخلی DDR3 نیز برای استفاده و اجرای همزمان نرم افزارهای جانبی (غیر بازی) در نظر گرفته شده تا به هنگام رجوع، حافظه رم اصلی مختص گیم مشغول نشود.
تمام مواردی که بالاتر ذکر شد، دست به دست هم می دهند تا رویای گیمینگ 4K و HDR برای کنسول پلی استیشن 4 به واقعیت تبدیل شود. هرچند بهتر اس قبل از پرداخت به این موضوع نگاه کوتاهی به تکنولوژی های مورد نظر سونی بپردازیم.
یقینا با اصطلاح HD یا High Definition آشنا هستید؛ این عبارت بازگو کننده رزولوشن 1280 در 720 پیکسل بوده و Full HD نیز به معنای 1920 پیکسل افقی در 1080 پیکسل عمودی است. اما اگر جایی عبارات UHD یا 2160p را مشاهده کردید، این همان 4K است. یعنی رزولوشن 3840 در 2160 پیکسل که کیفیت آن تقریبا 4 برابر نمایشگر های معمولی HD است. به عبارتی 4K یعنی تراکم پیکسلی بیشتر و در نتیجه وضوح و جزئیات بالاتر.
تکنولوژی HDR یا High Dynamic Range نیز در واقع امکان نمایش طیف وسیع تری از رنگ های مختلف، از تاریک ترین رنگ تا روشن ترین رنگ را میسر می سازد. به عبارتی نسبت کنتراست تلویزیون را به شدت افزایش داده و تصاویری به مراتب واقعی تر و جذاب تر نمایش می دهد. علاوه بر این دامنه داینامیک بالا باعث می شود در مقایسه با تصاویر معمولی جزئیات بسیار بیشتری مشاهده شده و اجزای هر لحظه از تصویر برای چشم انسان قابل لمس تر باشد.
در حال حاضر چندین تکنیک مختلف پیاده سازی تکنولوژی HDR وجود داشته که هر کدام در قیاس با یکدیگر مزایا و معایب خود را دارند. HDR-10 و Dolby Vision مهم ترین تکنیک های رندر تصاویر روی نمایشگر بوده و تفاوت اساسی آن به عمق رنگ و حداکثر میزان روشنایی بر می گردد.
HDR-10 استاندارد اصلی فیلم های سینمایی بلوری الترا اچ دی است و از پردازش رنگ 10 بیتی و حداکثر روشنایی 1000 استفاده می کند. در سوی مقابل دالبی ویژن به پردازش رنگ 12 بیتی و حداکثر روشنایی 4000 دست یافته است.
دالبی ویژن یکی از پیشرفته ترین فناوری های پیاده سازی HDR است که البته نیازمند سخت افزار بسیار قدرتمندتری در قیاس با کنسول های این نسل خواهد بود. بر اساس اطلاعات رسمی سونی، کنسول پلی استیشن 4 پرو از استاندارد HDR-10 بهره می برد (که به موجب قیمت پایین دستگاه کاملا منطقی به نظر می رسد).
گفتنی است فناوری مورد بحث در هر دو کنسول سونی و مایکروسافت از این استاندارد پیروی می کنند و هیچ تفاوتی در آنها وجود ندارد.
اگر به فراهم شدن بستر 4K و تکنولوژی HDR بازگردیم، می توان گفت عملکرد پلی استیشن 4 در هر دو رزولوشن 1080p و 2160p بی نظیر و شامل پیشرفت های گرافیکی قابل توجهی است. به عبارت دیگر هیچ الزامی برای استفاده از تلویزیون UHD وجود نداشته و برخی از بازی های منتخب، امکانات جالبی را در کیفیت 1920 در 1080 پیکسل ارائه می کنند.
در صورت اتصال پلی استیشن 4 به نمایشگر 4K، دو حال کلی شناخته شده برای اجرای بازی ها وجود دارد؛ آپ اسکیل رزولوشن یا خروجی واقعی 4K. به نحوی که برخی از عناوین منتشر شده برای این کنسول محتوای 2160p را به روش آپ اسکیل به تصویر می کشند و برخی دیگر گرافیک واقعی این سایز را نمایش می دهند.
بازی هایی مانند «لست آو آس ریمستر» و «اسکایریم ریمستر» از جمله عناوینی هستند که Native 4K ارائه می نمایند که در واقع جزئیات بالاتر اما با ارتقای کیفی بافت نه چندان زیاد نسبت به مدل استاندارد، تجربه قابل قبولی در اختیار کاربر قرار می دهند.
در سوی مقابل گیم هایی مثل «اینفیمس» و «رایز آو تومب رایدر» روی نمایشگر 4K آپ اسکیل می شوند. تکنیک استفاده شده در پلی استیشن 4 برای این منظور، Checkerboarding نام دارد که در واقع با شبیه سازی الگوی صفحه شطرنج، پیکسل های تصاویر را به دسته های مساوی تقسیم کرده و به ابعاد بزرگتر تبدیل می نماید؛ به عنوان مثال هر بلوک 2 در 2 پیکسل به بلوک 4 در 4 پیکسل تبدیل می گردد.
همانطور که مدیران کمپانی سونی بارها تاکید کرده اند، تمامی بازی های فعلی پلی استیشن 4 روی کنسول پرو اجرا خواهند شد. منتها جهت بهینه سازی گرافیکی این عناوین، توسعه دهندگان می بایست Patch فعال ساز «مود پرو» را در اختیار کاربران قرار دهند.
خوشبختانه اغلب استودیوهای بازی ساز از این بستر استقبال کرده اند و در حال حاضر حدود 30 عنوان مختلف، مانند «بتلفیلد 1»، «فیفا 17»، «کال آو دیوتی اینفینیت وارفر»، «آنچارتد 4»، «دئوس اکس منکایند دیوایدد» و «دیس آنرد 2» دارای مود پرو هستند. به علاوه بازی های متعدد زیادی در آینده نزدیک برای پلی استیشن 4 عرضه خواهند شد که به این دسته اضاقه می شوند.
در مجموع می توان گفت تجربه 4K پلی استیشن 4 پرو کاملاً متکی بر بازی هاست و در طول عمر این کنسول نتایج مختلفی در اختیار کاربران قرار خواهد داد.
از جنبه رنگ و عمق تصاویر، کنسول میان نسلی سونی قابلیت HDR را به عنوان یک گزینه اختیاری به کاربر ارائه می کند؛ طوری که اگر از تلویزیون مناسبی برخوردار باشید، از طریق منوی بازی امکان فعال کردن HDR را در اختیار دارید.
با این تفاسیر لازم است بگوییم با عناوین در دست فعلی، تفاوت قابل مشاهده ای در حالت فعال بودن HDR با حالت معمولی دیده نمی شود و مسیر نسبتاً زیادی تا دست یابی به افق های مورد نظر گرافیکی این تکنولوژی در صنعت گیمینگ باقی مانده است.
در نهایت اگر بخواهیم به جنبه های دیگری از سخت افزار پلی استیشن 4 پرو بپردازیم، باید بگوییم این کنسول به صورت پیش فرض فقط دارای نسخه هارد 1 ترابایتی است، اما امکان تعویض آن در اختیار کاربر قرار گرفته تا در صورت نیاز، از ظرفیت های بالاتر نیز بهره مند شوند.
درایو نوری این دستگاه نیز از نوع فقط خواندنی بوده و بلوری را با چرخش زاویه ای 6 CAV و حداکثر سرعت خواندن 27 مگابایت بر ثانیه، و دی وی دی را با چرخش زاویه ای 8 CAV و حداکثر سرعت 35 مگابایت بر ثانیه می خواند. لازم به ذکر است متاسفانه درایو نوری این کنسول توانایی اجرای دیسک های بلوری 4K را ندارد.
کنترلر
کنترلر پلی استیشن 4 پرو اگرچه همان ساختار سابق را حفظ کرده و تفاوتی با Dualshock 4 پلی استیشن 4 استاندارد ندارد، اما تغییرات کوچکی نیز به خود دیده است که در مجموع، پوئن های مثبتی برای آن به شمار می روند.
پیش از هر چیز، بزرگترین نکته ای که در رابطه با کنترلرهای پلی استیشن 4 پرو جلب توجه می کند، اضافه شدن لایت باری باریک به بخش بالایی تاچ پد کنترلر است که از لحاظ زیبایی شناختی، بسیار دل ربا به نظر می رسد.
از طرف دیگر، درست مانند کنترلرهای سری های جدید پلی استیشن 4، کنترلرهای پلی استیشن 4 از مواد با کیفیت تری ساخته شده اند و در همین حال، دیگر مثل سابق لازم نیست نگران سُر خوردن دست تان از روی بدنه باشید؛ چرا که کنترلر ضمن حس و حال قبلی خود، حالا بهتر روی دست چفت می شود.
یکی از جنجال برانگیزترین مسائل مربوط به Dualshock 4، جنس مواد مورد استفاده روی تامب استیک های آن بود که بعد از مدت کوتاهی، سابیده می شد و ظاهر زیبای کنترلر را تحت تاثیر قرار می داد. حالا به نظر می رسد که سونی از مواد با کیفیت تری روی این تامب استیک ها استفاده کرده؛ هرچند که برای تایید این مسئله، تنها باید برای مدتی طولانی به بازی با آنها پرداخت.
طراحی
کنسول پلی استیشن 4 پرو مشخصاً از لحاظ طراحی و مشخصات ظاهری، تفاوت های فراوانی با پلی استیشن 4 استاندارد دارد و بیشتر به نسخه اسلیم کنسول نسل هشتمی سونی شباهت دارد. مدل پرو کنسول ژاپنی ها، تا حد قابل توجهی از زبان طراحی اسلیم لاین رایج پلی استیشن 2 که در پلی استیشن 4 هم مورد استفاده قرار گرفته بود فاصله گرفته و حالا به بدنه ای یک تکه مجهز شده است.
لبه های پلی استیشن پرو، دیگر مثل پلی استیشن 4 تیز نیستند و به هیچ وجه آن حس و حال خشن و جذاب سابق را منتقل نمی کنند. در عوض پلی استیشن 4 پرو از لبه های گرد بهره می برد که شکلی ساده تر به آن بخشیده اند؛ البته گفتنی است که این تغییر، به هیچ وجه از نکات منفی به شمار نمی رود و اتفاقاً سبب شده طراحی دستگاه، از شکل پیشین خود فاصله گرفته و به نوعی تنوع پیدا کند.
اضافه شدن یک لایه به بخش بالایی کنسول، یکی از مسائلی بود که بعد از معرفی رسمی پلی استیشن پرو از سوی سونی بارها مورد انتقاد گرفت. در واقع مردم در بسیاری از انجمن های اینترنتی و شبکه های اجتماعی، اضافه شدن یک لایه دیگر به طراحی دو طبقه پلی استیشن 4 استاندارد را به باد تمسخر گرفتند.
اگرچه بسیاری از انتقادات کاملاً به جا هستند، اما باید گفت که در صورت مشاهده پلی استیشن 4 پرو از نزدیک، تمام سخنان تمسخرآمیز پیشین را از یاد می برید و بار دیگر به تجمید از هنر ژاپنی ها و مارک سرنی خواهید پرداخت.
برخلاف آنچه ممکن است تصور کنید، اضافه شدن یک لایه اضافی، تاثیر ملموسی در افزایش ارتفاع پلی استیشن 4 پرو نداشته است و ارتفاع آن تنها در حد چند میلی متر از پلی استیشن 4 استاندارد بیشتر است؛ امری که با کم کردن فاصله میان لایه های مختلف محقق شده است.
دکمه های پاور و اجکت دیسک، حالا روی بخش زیرین لایه میانی کنسول قرار گرفته اند و درست مثل سری جدید پلی استیشن 4، کاملاً فیزیکی هستند. استفاده از دکمه فیزیکی به جای دکمه های لمسی سری نخست پلی استیشن 4، حاکی از این است که سونی به انتقادات هرچند جزئی طرفداران خود گوش داده و از مشکلات برخی از گیمرها در یافتن دکمه های لمسی خبر دارد. با این حال ممکن است برخی، احساس خوشایندی نسبت به دکمه های فیزیکی پلی استیشن 4 پرو نداشته باشند و فشردن آن ها برای شان کمی دشوار جلوه کند.
پلی استیشن 4 استاندارد، وزنی معادل 2.1 کیلوگرم داشت که برای یک کنسول خانگی، بسیار ایده آل به شمار می رود. اما وزن دستگاه حالا در پلی استیشن 4 پرو با افزایش چشمگیری همراه بوده و تقریباً به 3.3 کیلوگرم می رسد که حمل آن را اندکی دشوار می سازد؛ با این حال، وزن بیشتر به معنای این است که دستگاه ثبات بیشتری هنگام قرارگیری در حالت عمودی دارد.
علاوه بر این، ابعاد کلی دستگاه هم رشد اندکی نسبت به پلی استیشن 4 معمولی داشته که با توجه به بهره گیری از سخت افزار قدرتمندتر، امری کاملاً طبیعی به نظر می رسد. پلی استیشن 4 پرو در مجموع ابعادی معادل 295x55x327 میلی متر دارد که اندازه اش را بیشتر به کنسول اکس باکس وان مایکروسافت نزدیک تر می کند؛ هرچند که هنوز از پلتفرم نسل هشتمی اهالی ردموند کوچکتر است.
پورت های دستگاه، تفاوتی با نسخه پیشین ندارند و می توانید با تهیه دستگاه، منتظر دو پورت USB 3.1 در مقابل و یک پورت USB 3.1 دیگر در پشت باشید. علاوه بر این در پشت، شاهد خروجی اپتیکال، HDMI (با پشتیبانی از 4K و HDR) و اترنت نیز هستیم.
همانطور که احتمالاً به یاد دارید، درایو نوری پلی استیشن 4 استاندارد بسیار پر سر و صدا بود و یکی از مهم ترین نقاط ضعف آن به شمار می رفت. حالا نمی توان گفت که درایو نوری پلی استیشن 4 پرو تفاوت بسیار واضحی با نسخه استاندارد دارد اما در مجموع می توان آن را دستگاهی بی سر و صدا خواند.
علاوه بر این، دستگاه ممکن است به صورت دائمی داغ شود؛ برای مثال در صورت اجرای بازی The Last of Us، دمای دستگاه ممکن است تا 46.1 درجه سانتی گراد افزایش پیدا کند. مضاف بر این، با وجود اینکه پلی استیشن 4 پرو از آداپتور AC بهره نمی برد، اما مصرف انرژی کمتری نسبت به برادر بزرگتر خود داشته و در حالت عادی حدود 75 وات برق مصرف می کند.
پلاستیک هایی که با شکل مربع و دایره در کف کنسول قرار گرفته اند تا دستگاه سر جای خودش محکم بایستد، نقش موثری در ثبات دارند اما موضوع زمانی حائز اهمیت می شود که بخواهید کنسول را بردارید. آن لحظه است که یکی-دو دایره و ضربدر روی میز جا می مانند و از کف کنسول کنده می شوند. چنین کیفیت پایینی حقیقتا جای تعجب بسیاری دارد.
رابط کاربری
دست نخورده ترین بخش ماجرا همینجاست. در واقع باز هم باید بازگردیم به مبحث تازه «کنسول های میان نسلی» و پایین آمدن انتظارات از تغییرات عمده. پلی استیشن 4 پرو همان کنسول قدیمی است با سخت افزاری قوی تر که روی هسته نرم افزاری مشابهی اجرا شده اما بازی ها یک گزینه برای نمایش بهتر دارند.
تصور کنید که دو کامپیوتر دارید. یکی با کارت گرافیک GTX 980 و دیگری با کارت GTX 1080 که هر دو سیستم عامل ویندوز مایکروسافت را اجرا می کنند. تفاوت در رابط کاربری کنسول دقیقا با همین مثال قابل فهم است.
بنابراین زمانی که اولین بار کنسول جدید را روشن می کنید، نباید انتظار اتفاق عجیبی را داشت. حتی بعدها که بیشتر و بیشتر درگیر منو و بخش های مختلف دستگاه می شوید، متوجه خواهید شد که هیچ جا اثری از نمایش واژه Pro نیست. نرم افزار میان هر دو سخت افزار مشابه است و صرفا در بازی ها می توانید متوجه تفاوت ها شوید.
پلی استیشن 4 پرو و پلی استیشن وی آر
یکی از مهم ترین سوالاتی که ذهن بسیاری از گیمرهای حرفه ای را درگیر خود کرده، تعامل میان ورژن پرو و دوربین واقعیت مجازی سونی است. آیا سونی PS4 Pro را ساخته تا بازی ها روی پلی استیشن وی آر بهتر اجرا شوند؟ نه لزوما.
شاید یکی از چند دلیل عمده همین باشد ولی دلیل اصلی نیست. برای آنکه بازی ها روی هدست واقعیت مجازی اجرای خوبی داشته باشند، باید جزئیات را تا حد بسیاری فدا کرد که بتوان 60 الی 120 فریم گرفت. طبیعتا سخت افزار قدرتمند پلی استیشن 4 پرو می تواند در نمایش جزئیات بیشتر در حین حفظ فریم بالا بسیار موثر باشد.
آیا باید پلی استیشن 4 پرو بخریم؟
بله. اگر در حال حاضر پلی استیشن 4 ندارید و قصد خرید کنسول را دارید، پلی استیشن 4 پرو با توجه به قیمت معقولی که دارد، ارزش خرید بالایی هم پیدا کرده. در واقع همان قیمتی که سال 2013 و 2014 بابت خرید کنسول معمولی می پرداختید را حالا باید بابت ورژن پرو کنار بگذارید. هارد بیشتر، سخت افزار قوی تر که هم در بازی های عادی و هم بازی های پلی استیشن وی آر تاثیری محسوس دارند، پلی استیشن 4 پرو را خریدی منطقی جلوه می دهند.
پلی استیشن 4 معمولی حالا با قیمتی بسیار مناسب در بازار داخلی فروخته می شود و اگر قیمت تمام شده کنسول های جدید برای تان مناسب نیست، می توانید به گزینه ارزان تر روی آورید، بدون آنکه نگران آینده پشتیبانی از کنسول تان باشید. تا زمانی که برند پلی استیشن 4 پابرجا باشد، برای سونی تفاوتی میان ورژن معمولی و پرو وجود ندارد، با این حال اما طبیعی است که هر چه بیشتر بدهید، سهم بیشتری هم خواهید داشت.
اگر تلویزیون 4K HDR داشته باشید که اصلا هیچ تردیدی به خودتان راه ندهید. پلی استیشن 4 پرو بدون شک بهترین کنسول بازار برای شماست و خرید دیگر کنسول های سونی ابدا توصیه نمی شود اما اگر چنین نمایشگر پیشرفته ای در اختیارتان نیست، قابلیت های کمتری از کنسول دریافت خواهید کرد.
البته، همین قابلیت های اندکی که از آن صحبت می کنیم، نظیر جلوه های بصری و جزئیات بیشتر، ورژن پرو را در نقطه برتری قرار می دهند. از نگاه یک گیمر که شاید روزانه ساعت ها با کنسول خود سرگرم باشد، این تفاوت ها به وضوح قابل تشخیص بوده و مشخص هستند.
طبیعتا پشتیبانی از این کنسول هم روز به روز پر رنگ تر خواهد شد و طی ماه های آتی، ده ها بازی دیگر را شاهد هستیم که برتری های گرافیکی مشخصی را روی ورژن پرو نمایش می دهند.
طبیعتا نباید طی روزهای ابتدایی انتظار قیمت های منطقی را داشت. کنسول هایی که از کشورهای همسایه وارد کشور می شوند با همان قیمت بالای خریداری شده فروخته می شوند و بسیاری هم مشتری سخت افزارهای تازه به بازار رسیده هستند.
پلی استیشن 4 پرو با قیمت 400 دلار روز آینده در بازار جهانی عرضه خواهد شد اما با هاردی 1 ترابایتی. پلی استیشن 4 های معمولی سونی هم که نوامبر 2013 به بازار آمدند همین قیمت را داشتند با این تفاوت که هارد 500 گیگابایتی همراه آن ها بود.
حالا با توجه به قیمت برابر در زمان عرضه، هارد بیشتر و سخت افزاری بهبود یافته، می توان پلی استیشن 4 را خریدی منطقی از منظر قیمت دانست. هنوز اما ورژن پرو، 100 دلار گران تر از مدل معمولی است و برای بسیاری از کاربران، خصوصا کسانی که همین حالا پلی استیشن 4 دارند، خرید کنسول صرفه اقتصادی ندارد.
اما اگر پلی استیشن 4 ندارید و به دنبال خرید کنسولی قدرتمند با بهترین کیفیت ممکن هستید، انتظاری چند هفته ای شاید شما را به وصال پلی استیشن 4 پرو برساند. انتظار می رود که پس از عرضه رسمی کنسول در بازار جهانی و شکست حباب قیمت در خاورمیانه، این دستگاه با قیمتی در حدود یک میلیون و ششصد الی یک میلیون و هفتصد هزار تومان قابل خریداری باشد.
منبع دیجیاتو