نقد و بررسی بازی Thief برای پلی استیشن 4 PS4

هر نگهبانی که در یک بازی مخفی کاری با آن روبرو می شوید به نوبه خودش یک معماست. چطور بدون آنکه متوجه شود از این مسیر عبور کنم؟ شاید لازم باشد که تیری در سرش فرو کنم؟ این افکار چیزهائی هستند که در Thief به آنها توجه شده است که ترکیب آنها با سایه های خوش ساخت موجود در مسیر و همچنین راه های مختلفی که برای عبور از یک منطقه می توانید انتخاب نمائید به شما این پیشنهاد را می دهد که قبل از هر عملی فکر کنید. هر چیز دیگری به جز این موارد ، از داستان نامناسب تا طراحی بد نقشه اصلی و شخصیت های بی روح موجود در بازی این حس را در گیمر القا می کند که ای کاش این بازسازی دوباره وقت بیشتری برای خلق داستان صرف کرده بود.

همانطور که از نام بازی نیز مشخص است کارکتر اصلی بازی (Garrett ) هر چیزی را که بیابد سرقت می کند. از جواهرات گرفته تا سکه های ارزشمند و لوازم قیمتی و قاشق و چنگال و.... طمع زیاد(Garrett ) در سرقت هر چیز باعث شده است که او را به چشم یک سارق دون پایه ببینید تا یک استاد.

علاوه بر این حرص ترحم بر انگیز، نبودن شوخ طبعی در گفتار وی و همچنین ضعف در هماهنگ سازی جملات گفته شده با حرکات لب و دهن و همچنین لباس نامناسبی که به تن دارد باعث شده است که تا Garrett را به جای یک رابین هود نسبتا خشن، موجود ناخوشایندی بیابیم که از همه کس ، چه دارا و چه ندار سرقت میکند.

مشخصا انجام بازی های مخفی کاری به صرف وقت و تامل زیاد و صد البته نوآوری نیاز دارد.در این قبیل عناوین، جنگ های رو در رو به عنوان آخرین انتخاب به حساب خواهد آمد چرا که در جنگ های رو در رو عامل موفقیت شما در این سبک بازی یعنی مخفی کاری و غافلگیر کردن دشمن در آخرین لحظه ازبین رفته است. در Thief مبارزات رو در رو خلاصه می شود در تلاش شما برای فرار از ضربات مشخص دشمن و استفاده از ضد حمله که بالطبع در برابر یک دشمن تاثیر مناسبی دارد. اما زمانی که با 2 دشمن و یا بیشتر مواجه می شوید کار سخت تر می شود، به خصوص زمانی که یکی از دشمنانتان از تیر کمان استفاده نماید. البته این حالت زیاد پیش نمی آید چرا که یک بازی مخفی کاری خوب تمام تلاش خود را میکند تا شما را راضی نماید که تا حد امکان از مبارزات تن به تن پرهیز نمائید.

مخفی کاری بخشی است که Thief به خوبی از عهده آن برآمده است که مقداری سخت اما دلپذیر است و گاهی اوقات باعث می شود که برای دیده نشدن مدتی را در سایه ها سپری نمائید. این بازی به طور حتم عنوانی است که براساس حرکت در سایه ها طراحی شده است. سایه هائی که نمیتوان گفت نور پردازی در ایجاد آنها کلا عالیست . در حالی که سایه های بعضی از اجسام موجود در محیط عالی طراحی شده است، سایه ی کارکتر های موجود در بازی بسیار ضعیف و ناخوشایند است. این مشکل در هر 2 نسخه یps3 و xbox 360 وجود دارد که در نسخه ps3 آزار دهنده تر است.

هوش مصنوعی نگهبانان هم تعریفی ندارد. پیش می آید که به دیوار گیر می کنند یا متوجه شما که درست مقابل صورتشان ایستاده اید نمی شوند اما نقطه مثبتشان این است که متوجه نگهبانان کشته شده می شوند و یا می فهمند که کسی به گاوصندوق دستبرد زده است و بعد از این کشف تبدیل میشوند به شکارهای بی آزار برای شما و تیروکمانتان.

تیرکمان شما قابلیت پرتاب انواع مختلفی از تیر را دارد که بخش اعظمی از این مجموعه ی تیر تنها در موقعیت هائی خاص مورد استفاده قرار می گیرند و دیگر استفاده ای ندارند. به عنوان مثال از تیر های حامل آب برای خاموش کردن مشعل ها و یا تیر های آتشین برای آتش زدن شبکه های قابل اشتعال استفاده می شود. متاسفانه طراحی نامناسب مراحل باعث شده به جز قسمت هائی که برای استفاده از این انواع مختلف تیر در نظر گرفته شده اند، استفاده از این تیرهای خاص در مواردی که توسط سازنده های بازی در نظر گرفته نشده اند کاری بی هوده باشد.

یکی از مهارت های ویژه ی Garrett این است که می تواند به صورت نامرئی حدود 15 فوت تغییر مکان دهد. این قابلیت فوق العاده از جمله مواردی است که باعث شده است Garrett شبیه به یک نینجای توانمند شود. چنانچه در شرایطی قرار گرفته باشید که احتمال دیده شدن شما توسط نگهبانان زیاد باشد این مهارت می تواند به خوبی به کمک شما بیاید. جدا از این مهارت حرکتی فوق العاده، سایر رفتارهای حرکتی در بازی بسیار ضعیف و اعصاب خردکن هستند. به عنوان مثال شما تنها می توانید از سکوهائی بالا بروید که برای این کار در نظر گرفته شده اند . به بیان دیگر تنها سکوهائی قابل بالا رفتن هستند که توسط سازندگان بازی مشخص شده اند و چنانچه سکوی مشابهی را ببینید شاید نتوانید از آن بالا بروید! چرا؟! چون سازندگان فراموش کرده اند این قابلیت را به سکو اضافه کنند! در رابطه با پایین رفتن از یک سکو نیز به همین منوال است، یعنی گاهی اوقات به راحتی از سکوئی پایین می روید، گاهی اوقات برای پایین رفتن نیاز است کلیدی را بر روی دسته فشار دهید و گاهی اوقات نیز اصلا نمی توانید از آن پایین بروید. به جز محدودیت های حرکتی نقشه ی شهر نیز بسیار بد طراحی شده و لود های طولانی که گاهی اوقات تا 25 ثانیه طول میکشد تا نقشه عوض شود بسیار آزار دهنده هستند. این محدودیت ها را زمانی در نظر بگیرید که می بایست از یک نقطه ی شهر بر اساس نقشه به نقطه ی دیگری بروید. این عمل به نوبه ی خود می تواند به عنوان شکنجه ی گیمر قلمداد شود. تازه در این بین گفتگوهای تکراری بین مردم شهر نیز به کسالت برا بودن هر چه بیشتر بازی می افزاید .

یکی از قدرت های Garrett که باعث شده است بازی ساده تر شود Focus است. به لطف این مهارت دیگر نیازی نیست در یک بازی با محیطی تاریک به دنبال آیتم بگردید. می توانید آپگرید های مهارت Focus را خریداری کنید تا بتوانید قفل های ساده ی بازی را راحت تر باز کنید و یا راهنمائی هائی را در زمینه ی اینکه آیتم های ارزشمند بازی در چه محل های قرار دارند دریافت کنید. یکی از آپگریدهائی که باعث شد سبک بازی شخص بنده به طور منفی تحت تاثیر قرار بگیرد، مربوط به مبارزات رو در رو بود. این آپگریدها به شما امکان از بین بردن هر چه سریعتر دشمنانتان را می دادند و این در حالی است که شما یک بازی مخفی کاری را بازی می کنید. اگر می توانید بازی را به صورت اکشن بدون هیچ مشکلی جلو ببرید پس هدف از مخفی کاری و صرف زمان بیشتر چیست؟ مطمئنا یکی از نکات مثبت در بازی Thief این است که می توانید با تغییر در امکانات بازی سختی آن را بیشتر یا کمتر کنید که به نظر من درجه ی نرمال یا Thief از همه مناسب تر است اما این بالا رفتن توانائی اکشن مطمئنا تاثیر مخربی بر تجربه مخفی کاری بازی خواهد داشت چرا که می توانید به جای صرف زمان بیشتر برای انجام بازی به سبک stealth هر کسی که پیش رویتان ظاهر میشود بکشید.