نقد و بررسی بازی Rayman Legends برای پلی استیشن 4 PS4

چندین سال قبل که نه تاریخ انتشار بازی و نه سازنده برایم مهم بود و بازی 3 سال قبل رو به اسم جدید می انداختند و اصلا نمی دونستم متا ، نمره و منتقد و این حرفا چیه ، طبق سنت دیرینه با جایزه نمره بیست خودم به CD فروشی روبروی مدرسه رفتم . ممد آقا که این بار به درجه سنی بازی اهمیت داده بود ، یه بازی به من نشون داد که همون اول با دیدن کاورش عاشق اون شدم . دادن 500 تومان همانا و متولد شدن یکی از بهترین کاراکترهای دوران کودکی ام به دست ممد آقا همانا !

بازی نامبرده چیزی نبود جز Rayman 2 که بدون شک یکی از بهترین پلتفرمر هایی است که تا به حال تجربه کردم و همین هم باعث شد که کاراکتر Rayman برای من جایگاهی مانند Crash و Sonic پیدا کند . بعد از موفق بودن بازی های این شخصیت دوست داشتنی ، شاید به دلیل سیاست های غلط ناشر یا سازندگان محترم بازی ، Rayman پا به دنیای Raving Rabidds گذاشت که هم این بازی ها کیفیت پایین تری نسبت به عناوین اصلی داشتند و هم به نام او لطمه زدند . زمان گذشت تا چند سال قبل که خبر از ساخت بازی جدید Rayman رسید که با بازگشت به ریشه های خود قصد داشت تا هم طرفداران را دوباره به سمت خود برگرداند و هم مخاطبان جدیدی نیز پیدا کند . سازندگان موفق شدند و توانستند یک بازی عالی را به همه هدیه دهند که هر روز انتظار بازگشت به این دنیای زیبا را داشته باشند .


Rayman Legends
سازنده : Ubisoft Montpellier
ناشر : Ubisoft
سبک : پلتفرمر 2 بعدی
پلتفرم : PC , PS3 , PS Vita , Xbox 360 , Wii U
تاریخ عرضه : 3 سپتامبر 2013



Rayman Origins با اینکه بازی بسیار خوبی بود و منتقدان نیز از آن استقبال کردند ، ولی آنطور که باید نتوانست از لحاظ فروش نیز موفق عمل کند . این بازی به تمام پلتفرم های ممکن راه پیدا کرد و بعد از معرفی Wii U خبر از انتشار یک دنباله برای این بازی در انحصار آن به گوش رسید . فروش نا امید کننده ی کنسول Wii U سبب خیر شد تا Ubisoft که دل خوشی از میزان فروش نسخه قبل نداشت ، به این فکر بیافتد تا همزمان این بازی را برای پلتفرم های دیگر نیز منتشر کند تا هم خود و هم هواداران خوشحال باشند .




بازگشت قهرمانان

یک قرن از شکست دادن کابوس ها توسط ریمن و دوستانش در Origins گذشته و آنها در طول این صد سال به خواب فرو رفته بودند تا اینکه 5 نفر از اعضای Dark Teensie که لباسی مابین جادوگر و شعبده باز را بر تن دارند ، تمام Teensie ها را زندانی کرده اند . یکی نفر از زندانی ها گریخته و برای نجات همه ، مجبور می شود تا قهرمانان را از خوابی طولانی بیدار کند .
داستان Legends نیز دوباره روایت نجات دنیا توسط ریمن و دوستان خنگ اوست . همانطور که می دانید داستان در یک بازی با این سبک تقریبا بهانه ای برای توجیه کارهایی است که گیمر در طول گیم پلی انجام می دهد . این بازی هم مانند دیگر بازی های این سبک است و داستانی سر راست و سادهبدون هیچ پیچیدگی بی موردی که روند بازی را دچار افت کند ، روایت می کند . هر بار که مراحل یک تالار رو به اتمام است ، شما به دنبال یکی از آدم بد های قصه رفته و بعد از گیر انداختن آن به شکلی تکراری که شاید هر دفعه برای بعضی ه جالب باشد ولی برای بعضی خسته کننده ، به سیاره ای دیگر می فرستند . اما مهم ترین نکته در نوع روایت این نوع بازی این است که مانع روند جذاب بازی نشده و به گیم پلی بازی آسیبی نرساند و خوشبختانه سازندگان این امر را به خوبی رعایت کرده اند و باعث شده که داستان در کنار گیم پلی قرار بگیراد تا اینکه در برابر آن بایستد .




نجات دنیا با مشت و لگد

به دلیل اینکه داستان بازی صد سال بعد از بازی قبل است ، ریمن تمام قدرت هایی مانند پرواز یا شنا کردن که در طول بازی قبل با پیشرفت در بازی بدست آورده بود ، از همان ابتدا دارد . اصول و پایه ی گیم پلی این نسخه مانند بازی قبل است اما بعضی ریزه کاری های سازندگان باعث شده تا این قسمت نسبت به قبل به مراتب کامل تر باشد . در Origins در طول یک مرحله باید 3 Lum بنفش آزاد می کردید و در انتها به تعداد Lum هایی طلائی رنگ به شما 2 تای دیگر نیز داده می شد ، که تعداد آنها در مجموع 5 تا بود . در این نسخه همانطور که در داستان گفته شد ، Teensie ها زندانی شده اند و در یک مرحله باید دنبال 10 عدد از آنها بگردید ، که این مقدار در مراحل دویدنی یا به اصطلاح Runner به 3 می رسد . اما دیگر تغییری که در بازی دیده می شود ، نحوه جمع آوری Lum هاست . اگر به خاطر داشته باشید در Origins نوعی Lum وجود داشت به نام ملکه که اگر آنها را می گرفتید طی مدت زمان محدودی هر تعداد ار آنها 2 برابر محسوب می شد ، اما این بار اگر به ترتیب Lum بنفش را بگیرید هر کدام از بنفش ها 2 برابر هستند . تعداد Lum ها نیز در انتها شمرده می شود که بستگی به تعداد آنها 3 جام برنز ، نقره ای وطلایی و یک کارت شانس جایزه داده می شود . اگر بازی قبل را تجربه کرده باشید ، به یاد دارید که جمع آوری تمام Lum ها چقدر سخت بود و بعضی اوقات با اختلاف یک یا دو تا از آنها مرحله را به پایان می رسانید ولی این بار خیلی کم دیده می شود چون خیلی با دست و دلبازی سازندگان طرف هستیم .



گفته شد که این بازی در انحصار Wii U بود و اصلی ترین نو آوری بازی نیز مربوط به کنترل Murphy با صفحه لمسی کنترلر این کنسول بود . بعد از اعلام عرضه آن برای دیگر پلتفرم ها سوالات و ابهامی در مورد نحوه کنترل او که یکی از ارکان اصلی بعضی مراحل است ، در دیگر پلتفرم ها مطرح شد . مورفی که وظیفه هموار سازی مسیر برای شما دارد ، همزمان در دست شما قرار می گیرد و با اینکه ایده خوبی دارد و باعث ایجاد راه های مختلف برای طی یک مسیر می شود ولی ضعف هایی نیز دارد . مورفی به صورت خودکار به روی نقاط قابل تعامل می رود و شما می توانید با دکمه ی پیش فرض کاری مخصوص را با او انجام دهید ولی در مواردی که چند نقطه در نزدیکی هم باشند ، مورفی دچار اشتباه می شود یا بعضی اوقات که هم باید مورفی را کنترل کنید هم کاراکتر اصلی دچار سردرگمی شده و نتیجه چیزی نیست جز مرگ . نحوه بازگشت از مرگ نیز دچار تغییراتی شده و دیگر از اول اتاق دیگر شروع نمی کنید و بازی حالت سیو چک پوینتی به خود گرفته است و به سرعت به مکان امن قبل از مرگ باز خواهید گشت .





طراحی مراحل یکی از ارکان اصلی این سبک است و به خصوص این که این بازی مراحل Runner نیز دارد و این کار سازندگان را دو چندان می کند ولی خوشبختانه آن ها مانند بازی قبل نشان دادند که در این کار استاد اند و در این قسمت عالی عمل کرده اند . نمونه بارز آن مراحل موزیکال بازی که باید بگم شاهکار ریمن هم در این بخش است و اگر بازی ای تولید کنند که فقط شامل مراحل موزیکال باشد ، به مراتب لذت بخش تر است . علاوه بر این با بازسازی مراحل Origins نیز روبرو هستیم که تجربه آن با گیم پلی نسبتا تغییر کرده بازی جدید جالب است و کسانی هم که بازی قبل را تجربه نکرده اند ، می توانند بعد از باز کردن مراحل با کارت های شانس به انجام آن ها بپردازند .
مطمئنا یکی از جذابیت های بازی قبل انجام چند نفره هر مرحله بود و مزایا و نواقص خاص خود را داشت . در این شماره هر چه بیشتر سعی شده تا نواقص نسخه قبل هر چند که شاید خیلی ریز باشند و به چشم نیایند ، برطرف شوند . در نسخه قبل به خصوص مراحل صندوقچه اگر در هنگام دویدن دکمه مشت زدن را می فشردید ، سرعت شما بیشتر می شد ولی این عمل باعث ضربه خوردن به همراه شما می شد ولی در این نسخه با این کار آسیبی به یار شما وارد نمی شود و شاید خیلی کوچک باشد ولی تاثیر بسیار زیادی در بازی چند نفره دارد . بخش چند نفره بازی همانند قبل است و بهترین چیزی که برای وصف آن می توان به کار برد ” لذت یا عذاب چند نفره ” است . اگر دوست و آشنایی دارید که گیمری حرفه ای است ، هر طور شده با خود همراه کنید چون بازی در حالت چند نفره جذاب تر است ولی وای به روزی که کسی که تا حالا توی عمرش فقط PES بازی کرده ، همراه شما شود . بهترین راه برای جلوگیری از خراب شدن دوستی و رابطه خود با فرد مذکور ، خروج از بازی است چون یکی از عذاب آورترین کار های جهان همبازی شدن با یک فرد عادی در این بازیست .
در کل گیم پلی Rayman Legends را می توان نسخه ای تکامل یافته از نسخه قبل دانست که ضعف های ریزی در آن هنوز دیده می شود .







بفرمایید غذای چشم

اگر بازی را تجربه کرده اید که هیچ ، اگر نه همین حالا بهتر از خواندن ادامه دست کشیده و چند لحظه به تصاویر بازی نگاه کنید . لازم به گفتن نیست ولی باید اعتراف کرد که بازی واقعا زیباست و طراحی هنری بازی فوق العاده است . طراحان بازی با در اختیار داشتن Ubi Art که بهتر است به آن دفتر نقاشی بگوییم ، هر چه دلشان می خواسته را در بازی به تصویر کشیده اند . رنگ آمیزی های شاد و پر رنگ ، پس زمینه های زیبا ، چند لایه و پر جزئیات بخشی از شاهکار Legends است و مراحل باز سازی شده نیز از لحاظ کیفیت بهتر شده اند . اگر بخواهم باز هم از گرافیک بازی صحبت کنم همه اش تبدیل می شود به تمجید و تعریف از آن و بهتر است فقط این را بازگو کنم که خیلی ها نسبت به 3 بعدی شدن دشمنان به خصوص باس فایت های بازی اعتراض کرده اند ولی این بستگی به گیمر دارد که در مورد آن قضاوت کند چون امری سلیقه ایست و من نیز از آن دسته هستم که با ظاهر جدید هیچ مشکلی ندارد .





موسیقی در این بازی مانند نسخه قبل از اهمیت بسیار بالایی بر خوردار است . شاید در کمتر بازی ای در این سبک بتوان شاهد این حجم بالای کیفی و کمی موسیقی بود که سازندگان در نسخه قبل نیز یک موسیقی عالی برای بازی فراهم کرده بودند . این بار نیز با اینکه کمی تم موسیقی اصلی بازی دچار تغییراتی شده ولی ترک ها بی شباهت به بازی قبل نیستند و همان حال و هوای شاد و خوشحال سابق را دارند . صدا گذاری و افکت ها نیز به هر چه بهتر شدن این بخش کمک کرده اند تا هرچه بیشتر به هوش بالای کاراکتر های بازی پی ببریم ! اگر بخواهیم خیلی سخت گیرانه هم به این بخش از بازی نگاه کنیم باز هم نمی توان ایرادی گرفت و Rayman Legends در این بخش از سایر هم سبک های خود حداقل یک سر و گردن بالاتر است .




حماسه ی احمق ها

Rayman Legends یکی از بهترین بازی های این سبک و امسال است که ارزش تجربه ی بالایی برای هر کسی و با هر سلیقه ای دارد. چند روز دست از بازی های تکراری کشتن تروریست ها کشیده و حتما این بازی را تجربه کنید . در انتها باید گفت بهترین جمله ای که برای وصف آن می توان به کاربرد ، این است که ” Rayman Legends یک اثر هنری است که یک کودک آن را کشیده است . ”