نقد و بررسی بازی NBA 2K15 برای پلی استیشن 4 PS4

شروع نسل هشتم برای سازندگان بازی‌های ورزشی فرصتی بزرگ را فراهم کرد تا با سخت افزار قدرتمند کنسول‌های جدید، شبیه‌ساز بهتر و دقیق‌تری ارائه دهند. فرصتی که استودیوی ورزشی 2K بیشتر از سایر بازی‌سازان قدرش را دانست تا به همه نشان دهد یک شبیه‌ساز خوب چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد!

متاسفانه رشته‌ی بسکتبال در بسیاری از مناطق آن‌قدر شناخته شده نیست که طرفداران بازی‌های ورزشی به سمت بازی‌های شبیه‌ساز این رشته بروند. آن‌ها نه تنها با قواعد و قوانین بسکتبال آشنایی کافی ندارند، بلکه اکثر تیم‌ها و ستارگان این رشته‌ی ورزشی را نمی‌شناسند. به همین دلیل بسیاری به سمت سری بازی‌های NBA 2K نمی‌روند و تجربه‌ی یک شبیه‌ساز فوتبالی را به آن ترجیح می‌دهند. در کشور ما متاسفانه حتی با وجود این‌که ایران یکی از کشورهای صاحب‌نام در بسکتبال آسیا به شمار می‌رود، بسیاری با بسکتبال آشنایی ندارند! اما اگر جزو آن دسته از کسانی باشید که با این ورزش آشنایی کافی دارید مطمئنا متوجه این موضوع شده‌اید که NBA 2K با داشتن ویژگی‌های منحصر به فرد خود، گوی سبقت را از دیگر بازی‌های ورزشی ربوده است. 2K Sport کاری با این بازی کرده که آرزو کنیم ای کاش آن‌ها دست به ساخت شبیه‌سازهای دیگری مثل فوتبال بزنند! آن‌ها از سال ۲۰۰۸ و با بازی NBA 2K09 توانستند رقیب سرسختی به نام NBA Live را که سال‌ها به تنهایی به عنوان یک شبیه‌ساز بسکتبال در دنیای بازی‌های ویدئویی حکم‌رانی می‌کرد را کنار زده و تجربه‌ای متفاوت را ارائه دهند. تجربه‌ای مثال‌زدنی که همانند باستون سلتیکس و کوین گارنت در آن روزها دست نیافتنی به نظر می‌رسید. آن‌قدر دست نیافتنی که تنها در همین مدت چند ساله توانست یکی از محصولات اصلی EA Sport را کنار بزند و از صحنه‌ی رقابت محو کند. پیشرفت NBA 2K ادامه داشت تا این‌که نسل هشتم آغاز شد و NBA 2K14 منتشر شد. به نظر من NBA 2K14 به عنوان یک بازی ورزشی، یکی از نماد‌های مهم ورود به نسل هشتم به شمار می‌رفت. بازی‌های دیگری در ژانر‌های مختلف منتشر شدند. آن‌ها اما به جز پیشرفت‌هایی که در زمینه‌ی بصری داشتند، نتوانستند چیزهای بیشتری نسبت به بازی‌های نسل گذشته به مخاطب خود ارائه دهند. در این بین 2K با استفاده‌ی مناسب از سخت‌افزار جدید، بازی خود را به خوبی گسترش داد تا تجربه‌ی بسکتبال شیرین‌تر از گذشته شود. نسخه 14 نه‌تنها از نظر بصری در سطح خوبی قرار داشت، بلکه دارای یک بخش داستانی نصفه و نیمه هم بود! این تنها بخشی از پیشرفت‌های نسخه 14 بود. با گذشت یک سال و تجربه‌ی بیشتر سازندگان از کار با کنسول‌های جدید، نسخه‌ی 15 منتشر شد و باز هم شاهد پیشرفت‌هایی نسبت به نسخه‌ی قبلی هستیم. در این مطلب به بررسی نسخه‌ی نسل هشتمی بازی می‌پردازیم.


قبل از تجربه‌ی طعم یک مسابقه‌ی بسکتبال در NBA 2K15، ابتدا باید یک بازیکن (Player) بسازید. گزینه‌های طراحی چهره‌ی این بازیکن شکل و شمایل جدیدی به خود گرفته اما در بهترین صورت نمی‌توان یک چهره‌ی رضایت‌بخش ساخت! مدل‌های مربوط به چشم و ابرو به هیچ وجه از طراحی خوبی بهره نمی‌برند. اما یک سورپرایز در این بخش وجود دارد. شما در صورت داشتن کینکت یا دوربین پلی‌استیشن 4 در کنار کنسول، قادر به اسکن صورت خودتان هستید. اگر دقیقا طبق دستورالعمل پیش بروید و خوش‌َشانس باشید، چهره‌ی نسبتا خوبی از خودتان را در بازی خواهید دید. در اکثر مواقع اسکن چهره در این قسمت ناموفق بوده و نتایجی در حد هیولا در پی داشته است! امیدواریم در نسخه‌های بعدی نواقص اسکن چهره در این بخش برطرف شود تا تجربه‌ی این شبیه ساز قدرتمند برای همه‌ی علاقه‌مندان شیرین‌تر از قبل شود. این را از این جهت گفتم که در دو بخش مهم بازی با این چهره سروکار خواهید داشت. شما با ساختن بازیکن خود، وارد منوی اصلی بازی می‌شوید و در چهار بخش مختلف قادر به بازی کردن خواهید بود. گزینه‌ی Quick Game که یک بازی دوستانه بین تیم‌های انتخابی شما است و از تیم‌های NBA گرفته تا تیم‌های بزرگ سال‌های قبل را در این بخش خواهید دید. همچنین تیم‌های اروپایی نیز در این قسمت در دسترس هستند. تعداد این تیم‌ها نسبت به نسخه‌ی قبلی بیشتر و به ۲۵ تیم رسیده است. در طراحی این تیم‌ها و همچنین بازیکنانشان، دقت بالایی صورت نگرفته و شاهد طراحی با جزئیات بالا همانند تیم‌های NBA نیستیم. بخش دیگر موجود در منوی اصلی My League نام دارد. شما یک تیم انتخاب کرده و وارد لیگ می‌شوید و صرفا به انجام بازی‌ها پرداخته و جلو می‌روید. برعکس این بخش شاهد MYGM بودیم که همین لیگ را با پرداخت بسیار بالا و با جزئیات مدیریتی به شما ارائه می‌دهد. شما با همان چهره‌ای که در ابتدای بازی ساخته‌اید به ملاقات مالک باشگاه انتخابی خود رفته و با او پیرامون فصل پیش رو به گفتگو می‌پردازید. در پایان این جلسه باید لیستی از اهداف و قول‌های خود ارائه داده و تا پایان فصل به هر روشی که شده سعی کنید به آن‌ها عمل کنید. شما مدیر تیم خواهید بود و باید به ریزترین مسائل مربوط به تیم در طول فصل رسیدگی کنید.

بخش My Career با داشتن یک داستان نسبتا خوب و پرداخت‌های دقیق به بازیکن شما، قطعا جذاب‌ترین بخش بازی است
از مسائل مالی گرفته تا فنی و حتی بازتاب فعالیت‌های خودتان در شبکه‌های اجتماعی را بررسی می‌کنید. حتی باید به تمرین‌های تیم قبل از هر بازی توجه کنید و با توجه به حریف، تعداد روزهای استراحت تا بازی بعدی و آمادگی بازیکنان به آن‌ها تمرین مناسب بدهید. ترکیب بازی را با توجه شرایط تک‌تک بازیکنان و سیستم حریف تغییر دهید. در مواقع بحرانی دستیار مربی را فرا می‌خوانید و از جزئیات بسیار بیشتری از وضعیت تیم مطلع ‌می‌شوید تا در تصمیم‌گیری‌ها بهتر عمل کنید. جزئیات و دسترسی‌های این بخش بسیار بالاست و برای یادگیری کار با آن، ناچار به تماشای ویدئوهای آموزشی موجود در منوی بازی خواهید بود. تنها نکته در خصوص گفتگوهای بین شما و دیگر مسئولین تیم این است که برخلاف بخش My Career به صورت متنی روایت می‌شوند. از MYGM به اندازه‌ی کافی لذت خواهید برد، اما My Career چیز دیگری است! به نظر من My Career جذاب‌ترین بخش بازی است. به خصوص آن‌که موفق شوید با چهره‌ی خودتان در آن حضور پیدا کنید. شما در این بخش تنها کنترل بازیکن خودتان را برعهده دارید و به جای کنترل یک تیم، تنها باید به پیشرفت یک نفر فکر کنید. نگران جزئیات روایت این بخش نباشید چرا که My Career به صورت داستانی و به جذاب‌ترین شکل ممکن روایت می‌شود. در ابتدای کار شما یک بازیکن بسکتبال هستید که رویای حضور در NBA را در ذهن می‌پروراند و با حسرت مراسم Draft را تماشا می‌کند. در ادامه با تحت فشار گذاشتن وکیل خود به دنبال راهی برای رسیده به آرزوی خود می‌گردد و سرانجا پس از شش ماه یک شانس کوچک برای تمرین در یکی از تیم‌های NBA به دست می‌آورد و این‌جاست که باید توانایی‌های خود را نشان دهید. بسته به تیمی که از لیست پیشنهادی انتخاب می‌کنید باید امتیاز متفاوتی به دست آورید. حضور در تیمی مثل میلواکی راحت است، ولی اگر علاقه‌مند به حضور در یکی از تیم‌های بزرگ را دارید، باید در یک کوارتر تمرینی و در حضور ستارگان آن تیم، آن هم در شرایطی که بازیکن شما مهارت کافی ندارد به امتیاز بالایی برسید تا برای حضور در آن تیم شانس داشته باشید. امتیاز شما از C آغاز شده و با توجه به با توجه تمام حرکات شما در حین بازی بین D- و A+ متغیر خواهد بود. سیستم ارزیابی عملکرد بازیکنان به قدری دقیق است که حتی جایگری‌های شما در هنگام حمله و دفاع تاثیر بسیار زیادی روی نمره‌ی نهایی خواهد داشت. در حمله باید در حرکات تهاجمی شرکت کنید و در دفاع سایه به سایه‌ی یاری که مهارش به شما سپرده شده حرکت کنید. شرکت نکردن در کارهای تیمی حتی اگر به سود تیم باشد، با واکنش بازیکنان هم‌تیمی و مربی همراه خواهد بود.


شما در طول این بخش با بازیکنان هم‌تیمی و حریف، مربی، مدیر باشگاه، مربی دوران دبیرستان، خبرنگاران، اسپانسرها و ... مواجه خواهید شد. برخورد با بعضی از این چهره‌ها کمی طنز نیز به دنبال خواهد داشت. به طور مثال هر وقت به دفتر مدیر باشگاه بروید در پایان مکالمه او هر چقدر هم که از شما راضی باشد، با گفتن جلمه‌ی "برو بیرون از این‌جا!" شما را از اتاق خود به بیون راهنمایی می‌کند! همانند بازی‌های نقش‌آفرینی دیالوگی بین شما و آن‌ها ردوبدل می‌شود و در انتها شما قادر به انتخاب دو پاسخ متفاوت هستید. پاسخ اول برخوردی مناسب و مثبت با فرد مقابل و پاسخ دوم برخورد تند و زننده با او خواهد بود! درواقع با انتخاب دومین حالت طرف مقابل را کاملا نادیده می‌گیرید و با لحنی نامناسب با او برخورد می‌کنید. متاسفانه حد وسط وجود ندارد و در اکثر مواقع فقط چند ثانیه برای تصمیم گیری فرصت دارید تا یکی از این دو جواب را انتخاب کنید. ذکر این نکته ضروری است که هزاران خط دیالوگ در بازی وجود دارد و بعد از گذشت زمان طولانی از بازی، همچنان شاهد برخوردها و پاسخ‌های جدیدی خواهید بود.

رفتار شما در شبکه‌های اجتماعی بر روی روند بازی تاثیرگذار خواهد بود!
جواب‌های شما تاثیر مستقیم در سرنوشت شما خواهد داشت. رفتار خوب با اعضای تیم، جایگاه شما را در ترکیب تیم محکم‌ یا سست‌تر می‌کند. پاسخ‌های مناسب به خبرنگاران باعث جذب طرفداران بیشتری در صفحات اجتماعی برای شما می‌شود و در نتیجه اسپانسرها به شما رو خواهند آورد و همه‌ی این‌ها مساوی است با درامد بیشتر و راه‌یابی راحت‌تر به تیم‌های بزرگتر. قسمت جالب شبکه‌های اجتماعی در بازی وجود دارد که چیزی شبیه توییتر است. در این بخش شما به تعامل با بازیکنان و ستارگان NBA و همچنین طرفداران می‌پردازید. در نهایت شگفتی این بخش نیز روی مسابقات و گیم‌پلی بازی تاثیر می‌گذارد. به طور مثال به یکی از بازیکنان هم‌تیمی که در طول بازی اصلا پاس نمی‌داد گله کردم و او با شرمندگی پاسخ داد و از بازی‌های بعد در بسیاری از مواقع به من و دیگر بازیکنان پاس می‌داد! سیستم ارتقای مهارت‌ها کمی دچار تغییر شده و در چند شاخه‌ی اصلی (کارهای دفاعی، ریباندها، شوت‌ها و ...) تقسیم‌بندی شده‌اند و برای ارتقای هر کدام نیاز به عملکرد خوب در بازی‌ها و جمع‌اوری امتیاز خواهید داشت که کار ساده‌ای نخواهد بود. از طرفی با توجه به عملکرد کلی شما، تعداد قابل توجهی Badge آزاد می‌شود که می‌توان با انتخاب تعدادی از آن‌ها و گسترش دادنشان، خصوصیات منحصر به فردی به دست آورد که بازیکن شما را از دیگر ستارگان لیگ متمایز می‌کند. وقتی چنین توجهی به جزئیات آن هم فقط در منوهای بازی می‌بینیم، وای به حال خود بازی!


تقریبا تمام تیم‌ها و بازیکنان NBA به دقیق‌ترین شکل ممکن طراحی شده‌اند. جزئیات نه فقط از نظر ظاهری، بلکه در زمینه انیمیشن بازیکن‌ها و تاکتیک‌های تیمی مخصوص تیم‌های NBA دیده می‌شود. اگر بازی‌های NBA را به صورت حرفه‌ای دنبال کرده باشید، متوجه می‌شوید که در NBA 2K15 برای هر بازیکن موشن کپچر جداگانه ضبط شده است! این موضوع در مورد ستارگان لیگ بیشتر جلوه می‌کند. نوع حرکت آن‌ها با توپ و دریبل زدن آن‌ها، دقیقا از روی نمونه‌ی واقعی طراحی شده و حتی حرکات آن‌ها بعد از گرفتن امتیاز نیز مختص خودشان است! انیمیشن‌ها آن‌قدر زیاد هستند که نمی‌توان تعداد آن‌ها را به درستی تخمین زد. از طرفی چهره‌ها به دقت طراحی شده‌اند و بعد از گذشت دقایقی از بازی، کم‌کم شاهد عرق کردن بازیکنان خواهید بود. کافیست بازی را متوقف کرده و به قسمت Replay بروید و روی چهره‌ی بازیکنان زوم کنید تا متوجه حد بالای جزئیات به کار رفته در طراحی آن‌ها شوید. استادیوم‌ها هم (به جز یکی دو مورد) دقیقا با توجه به مدل‌های واقعی طراحی و نورپردازی شده‌اند تا جو هر کدام با دیگری متفاوت باشد. تماشاگران نسبت به دیگر بازی‌های ورزشی جلوه‌ی بهتری دارند و عکس‌العمل‌های جالبی از خود در برخی مواقع به نمایش می‌گذارند. به طور مثال توپ را از تیم حریف که در حال حمله است گرفته و به بازیکنی که به سبد آن‌ها نزدیک شده پاس می‌دهید و او به تنهایی به سمت سبد حرکت می‌کند. ناگهان تماشاگران همگی از جای خود بلند شده و سروصدا می‌کنند و منتظر یک اسلم‌دانک از طرف شما هستند تا با دوربین‌های خود از صحنه عکس گرفته و فریاد بزنند! همه‌ی این موارد یک طرف و حجم بالای بازی یک طرف. و صدالبته لودینگ‌های بازی که نسبتا طولانی هستند که امیدواریم در نسخه‌های بعدی شاهد بهینه‌تر شدن این مسائل باشیم.


از تغییرات مثبت صورت گرفته نسبت به نسخه‌ی قبلی، اضافه شدن حالت Shot Meter در هنگام پرتاب توپ به سمت سبد است. اگر تجربه‌ی انجام نسخه‌های قبلی را داشته باشید، باید بدانید که برای شوت زدن نیاز به فشار دادن و رها کردن به موقع دکمه مربوطه بود. رها کردن دکمه مهمترین نکته در به ثمر رسیدن شوت‌های شما است و حالا با این قابلیت جدید، انتخاب زمان مناسب برای انجام این کار راحت‌تر از قبل شده است. نوار دایره‌ای زیر پای بازیکنان به شما نشان می‌دهد که بهتر است در نزدیکی کدام نقطه دکمه را رها کنید تا نتیجه‌ی بهتری را شاهد باشید. بسته به مهارت‌های بازیکن، استفاده از Shot Meter سخت یا آسان خواهد بود. در مورد اسلم‌دانک‌ها نیز باید گفت شاهد انیمیشن‌های بیشتری نسبت به نسخه‌ی قبل بودیم، ولی کار در زیر سبد نسبت به قبل سخت‌تر شده و به راحتی نمی‌توان از پس دفاع هر حریفی برآمد. از طرفی کنترل کردن مهاجمان حریف‌ نیز سخت‌ شده و اگر یک بازیکن بزرگ به سمت سبد شما حرکت کند، شما شانس زیادی برای کنترل او نخواهید داشت و پس از مدتی ناامید می‌شوید! در بهترین حالت می‌توان این بازیکنان را تحت فشار فراوان مجبور به دادن پاس کرد، اما وقتی به سمت سبد حمله و اقدام به شوت‌زنی کنند مجبور به خطا هستید و در غیر این‌ٌصورت احتمال وارد شدن توپ به سبد بسیار بالاست. به غیر این مورد، مشکل خاصی در انجام بازی نخواهید دید. هوش مصنوعی بازیکنان خودی و حریف به دقیق‌ترین شکل ممکن شبیه‌سازی شده و هر کسی مشغول به انجام وظایف خود است. حتی بازیکنانی که روی نیمکت نشسته‌اند هم علاقه‌مند به داشتن سهمی از بازی هستند. به طور مثال اگر از حریف عقب باشید و بازیکن صاحب توپ آن‌ها در نزدیکی نیمکت شما حضور داشته باشد، شاهد بلند شدن نیمکت‌ نشینان و فریاد زدن پشت سر بازیکن حریف خواهید بود تا شاید تمرکز آن بازیکن بر هم بریزد! (که نمی‌ریزد)


صداگذاری در این بازی در بالاترین سطح قرار دارد. در هیچ‌کدام از بازی‌های ورزشی چنین دقتی در صداگذاری وجود نداشته و باید استودیوی ورزشی 2K را تحسین کرد. از جو استادیوم‌ها گفتیم که چگونه تماشاگران فریاد می‌زنند و هیجان را بالا می‌برند. حالا کافی است که تیم میزبان از میهمان عقب بیوفتند تا فضا از سکوت پر شود. اگر فاصله‌ی امتیازها زیاد شود که واقعا صدای خاصی نخواهید شنید و حتی کسب امتیاز نیز تماشاگران را راضی نمی‌کند. اگر در زمین حریف صاحب یک پرتاب آزاد شوید، تماشاگران در پشت سبد به هر شکلی سعی در به‌هم ریختن تمرکز شما می‌شوند. گزارشگر بازی فوق‌العاده است!‌ علاوه بر هیجان بالا، اشارات بسیار خوبی به موضوع صحبت خود دارد. در حین بازی به بازی‌های همزمان اشاره می‌کند و نسبت به آن‌ها واکنش نشان می‌دهد. وقتی صحبت از یکی از بازیکنان داخل زمین می‌شود به بررسی آمار و ارقام او می‌پردازد و مثال‌هایی از عملکرد آن بازیکن در بازی‌های قبلی می‌زند. ممکن است به بازی‌های آینده و رویارویی‌های جذاب پیش رو نیز اشاره کند. او مدام مشغول صحبت کردن است و کمتر جملات تکراری از او خواهید شنید. در NBA 2K15 صدای برخی از بازیکنان را نیز در بازی خواهید شنید. در حین دو نیمه یا در برخی مواقع دیگر، مصاحبه‌هایی با بازیکنان انجام می‌شود و شنیدن صدای واقعی آن‌ها بسیار جذاب است. ذکر این نکته هم ضروری است که قبل از شروع بازی‌ها مثل یک برنامه‌ی تلویزیونی واقعی، شاهد حضور شکیل اونیل (ستاره‌ی سابق NBA) و تحلیل‌های او خواهید بود. موسیقی‌های بازی نیز مثل نسخه‌های پیش راضی‌کننده هستند و این‌ّبار توسط فارل ویلیامز (Pharrell Williams) خواننده‌ی مشهور آمریکایی انتخاب شده‌اند. در پایان باید گفت که اگر از علاقه‌مندان به ورزش بسکتبال هستید، به هیچ‌وجه نباید تجربه‌ی NBA 2K15 را از دست بدهید. حتی اگر با این ورزش آشنایی ندارید با توجه به توصیفات ما از این بازی و توجه بالا به جزئیات در آن، بهتر است کم‌کم با قوانین این ورزش آشنا شده و این بازی را تجربه کنید تا تفاوت آن با دیگر بازی‌های ورزشی را ببینید. تلاش استودیوی ورزشی 2K در به تصویر کشیدن هر چه واقعی‌تر این ورزش بسیار ستودنی است و امیدواریم پیشرفت‌ها در نسخه‌های بعدی نیز همچنان ادامه داشته باشد. چرا که هنوز پتانسیل‌های فراوانی در بازی و به‌خصوص بخش داستانی آن وجود دارد که می‌تواند تجربه‌های بسیار واقعی‌تری را در آینده به مخاطب ارائه دهد.