نقد و بررسی بازی Lord Of the Fallen برای پلی استیشن 4 PS4

گاهی وقت‎ها نقد و بررسی یک بازی که به نظر منتقد در مجامع بین‌المللی گیم به حق واقعی خود نرسیده است و در حق آن اجحاف صورت گرفته است می‎تواند خیلی مفیدتر و پرکاربردتر از نقد مثلا یک بازی که همه از آن تعریف و تمچید کرده‎اند یا عنوانی که کل دنیا آن را کوبیده‎اند باشد. زیرا که شاید با همان نقد، مخاطبانی که طرف صحبت آن مقاله هستند و آن را مطالعه می‎کنند به شک بیافتند که نکند بازی که به خاطر توجه نشدن زیاد به آن در مجامع گیم آن را تجربه نکرده اند و از کنار آن گذشته‎اند، بازی زیبا و جذابی بوده باشد و بیهوده آن را از دست داده‎اند. به ویژه اگر که آن مقاله مانند الان در قالب مقالات روزی روزگاری گیمفا باشد که دو سه سالی از عرضه بازی گذشته باشد و قیمت آن نیز کلی پایین آمده باشد و در این حالت اگر کسی تصمیم بگیرد بازی را تجربه کند می تواند خیلی راحت‌تر و با هزینه کمتر آن را انجام دهد.


خیلی بی‌انصافی است که یک بازی به حق خود نرسد و با آن طوری که باید، برخورد نشود. بازی که ضعیف است باید نقد شود و ایراداتش گفته شود و امتیاز هم از آن کسر گردد و بر عکس عنوانی که قوی وقدرتمند است هم بایستی نقد شود و به حق خود که امتیازات عالی است برسد، ولی صحیح نیست که عنوانی خوب و زیبا بیش از حد سختگیرانه و متفاوت با دیگر بازی‌ها نقد شود و به دلایل نه چندان حرفه‎ای یا به دلیل این که مثلا سازندگان آن بازی‎های بزرگی در آن سبک نساخته‎اند و نامشان چندان پرآوازه نیست، امتیاز آن کسر گردد. اگر در نسل هفتم بخواهم مثالی در مورد چنین بازی بزنم قطعا در اولین مورد عنوان زیبای Remember Me به خاطرم می‎آید که به حق خود نرسید و سازندگانش بعد از آن با عنوان Life is Strange نشان دادند که حقشان خیلی بیشتر از این حرفهاست. در نسل هشتم نیز برای من مصداق بارز چنین عنوانی، بدون شک بازی فوق‎العاده زیبای Lords of the Fallen است که بعد از ۴ بار بازی کردن آن و انجام محتوای الحاقی‎اش هنوز که هنوز است متوجه نشده‎ام که چرا این بازی چندان مورد اقبال منتقدان قرار نگرفت و واقعا چه ایراد بزرگی داشت؟



Lords of the Fallen عنوانی اکشن نقش‎آفرینی است که توسط استودیوهای CI Interactive و Deck 13 ساخته شده است و از همان زمان که اولین ویدئوهای معرفی آن منتشر شد و گیم‎پلی آن را مشاهده کردیم، نوید عنوانی خوب و قدرتمند را داد. مشخص بود که بازی سری پرطرفدار سولز را به عنوان منبع الهام خود قرار داده است ولی از همه لحاظ نسبت به آن متفاوت عمل کرده است و چه از نظر گرافیکی و چه سایر موارد، تقلیدی از سری سولز به شمار نمی‌رود. حتی بازی در بخش گیم‌پلی نکته‌ای جدید را اضافه کرده است که اگر در سری سولز نیز اضافه شود نقطه قوتی برای ان به شمار خواهد رفت و بازی را جذاب‌تر خواهد کرد که در ادامه و بخش گیم‌پلی بازی به‌ آن خواهیم پرداخت.



واقعا از این سازنده انتظار ساخت عنوانی با کیفیت Lords of the Fallen را نداشتیم و در این زمینه واقعا کار بزرگی را انجام داده‌اند که عمیقا قابل تحسین است. بنده کاملا اعتقاد دارم که بسیاری از نقدها و نمرات متوسطی که به این عنوان تعلق گرفت به دلیل همین نام سازنده آن بود که نام بزرگی نبود و خیلی ‌ها انتظار چنین عنوان قدرتمندی را از آن نداشتند و شاید بدون تجربه کردن کامل آن، بر آن تاختند و بیهوده از آن امتیاز کم کردند در حالی که این رفتار کاملا ناعادلانه بود و معتقدم که اگر در جلوی نام سازنده Lords of the Fallen اسم‌هایی مثل فرام‌سافتور یا بایوویر و … بود توجه بسیار بیشتری به آن می‌کردند و بازی تبدیل به یک عنوان تحسین شده می‌شد.



از هر لحاظ که به این بازی نگاه می‎کنم برای من یادآور فرنچایزی شاهکار و بی‏‌نظیر به نام دارک سولز است آن هم نه به شکل یک تقلید و با مکانیک‎ها و تغییراتی که کاملا شخصیت بازی را حفظ می‎کنند و آن را از هر بازی دیگری مجزا می‎کنند تا زیر سایه و نام یک بازی دیگر قرار نگیرد و انگ تقلیدی بودن به آن نچسبد. نقدهای بازی اکثرا متوسط هستند و اغلب با دلایلی که ار نظر بنده درست نیستند به بازی ضربه وارد کرده‌اند و آن را پایین آورده‌اند در حالی که واقعا این‎گونه نیست و چرایی این مورد را با دلایل مختلف برای شما روشن خواهم کرد و خواهم شکافت.

بعد از سال‌ها تجربه بازی کردن عناوین مختلف مخصوصا نقش‌آفرینی خود را در جایگاهی می‌بینم که لااقل بتوانم بگویم کدام عنوان ضعیف و کدام بازی قوی است و باور کنید که صمیمانه و بدون تعصب می‌گویم که Lords of the Fallen قطعا جزو برترین عناوین نقش‌آفرینی نسل هشتم تا به این لحظه است و اگر آن را تجربه کنید شما نیز به این نکته پی خواهید برد که لااقل در مورد این بازی امتیازات و متا به هیچ وجه عادلانه نیستند. پس با من و وبسایت تحلیلی خبری گیمفا در ادامه مقاله روزی روزگاری و نقد و بررسی عنوان Lords of the Fallen همراه باشید تا بررسی کنیم که چرا از نظر من در حق آن اجحاف شده است و چه مزایا و چه نکات منفی داشته است.



شخصیت اصلی بازی که هاوکین نام دارد مدتها به خاطر گناهان زیاد خود در زندان بوده است و گناهانش بر روی صورت و چهره وی نیز حک شده‎اند. وی انسانی کم‌حرف و بسیار قدرتمند و البته از گذشته خویش نیز بسیار پشیمان است. وی توسط کسی به زندان انداخته شده است که حالا پس از خراب شدن اوضاع و به خطر افتادن سرنوشت انسان‌ها، وی را از زندان آزاد کرده است تا کمک‌حال وی باشد و می‌داند که شاید تنها هاوکین توانایی کمک به انسان‌ها و رهاسازی آن‌ها از مخمصه‌ای که در آن افتاده‌اند را داشته باشد و بتواند تا تک‌تک Lord ها را شکست داده و در نهایت با از بین بردن رئیس آن‌هاه انسان‌ها و زمین را از نابودی مطلق نجات دهد. کاری بسیار سخت و طاقت‌فرسا که نیازمند قدرت ذهنی و بدنی زیادی است و هاوکین باید این مسیر را طی کند تا انسان‌ها را از این مخمصه نجات دهد و جلوی نابودی نسل بشر را بگیرد.



اما نکته اینجاست که در بازی، به نظر می‌رسد هاوکین هدفی شخصی و مهم‌تر از این نیز برای خود دارد. وی رستگاری خود را نیز در انجام این کار می‌بیند و می‌خواهد که با انجام این وظیفه خطیری که بر دوش می‌کشد مقداری از بار گناهان خود را سبک کند و به رستگاری و رهایی و بخشش ابدی نزدیک شود. وی برای دستیابی به این رهایی از هیچ کوششی فروگذار نخواهد کرد و با استقامت و عزم راسخ مسیر را طی خواهد کرد و با شکست هر لرد، قدرت وی را نیز از او خواهد گرفت و خود را برای ادامه راه قدرتمندتر خواهد کرد.

همان‌طور که می‌بینید داستان بازی در عین کلیشه‌ای بودن و نجات دنیا توسط یک نفر، باز هم مقداری جذابیت دارد و در واقع داستانی آشنا با روایتی معقول ترکیب شده است تا بازیباز به ادامه دادن راه و مشاهده سرنوشت هاوکین و انسان‌ها تشویق شود و در نهایت نیز با ۳ پایان متفاوت ارزش تکرار بازی را بالاتر برده است. در بخش داستان بازی موفق می‌شود که نمره نسبتا قبولی بگیرد و در واقع با این که نمی‌توان از آن به عنوان یک داستان فوق‌العاده و عالی با روایتی منحصر به فرد یاد کرد ولی قابل قبول است و مکمل خوبی برای سایر بخش‌های بازی به شمار می‌رود، هرچند که سازندگان بازی می‌توانستند با شاخ و برگ بیشتر دادن به داستان و ایجاد پیچش‌های داستانی در آن، داستان را بسیار جذاب‌تر کنند.



در بخش گرافیکی باید گفت واقعا از این استودیو انتظار چنین گرافیک فوق‌العاده ای نمی‌رفت. چه در بخش فنی و چه در بخش هنری طراحان و سازندگان بازی عالی عمل کرده‌اند و با توجه به این که بنده بازی را بر روی پلی استیشن ۴ تجربه کرده‌ام هیچ‌گونه باگ و مشکل گرافیکی فنی در بازی مشاهده نکردم اما شنیده‌هایم حاکی از این است که در نسخه رایانه‌های شخصی باگ‌هایی در بازی وجود دارد که خوشبختانه در نسخه‌های کنسولی وجود ندارد و یا بنده در ۴ بار بازی مشاهده نکرده‌ام.

بازی کاملا روان و بدون مشکل اجرا می‌شود و هیچ گونه افت فریمی را در بازی شاهد نیستیم. تکسچرها به جز در برخی موارد کاملا با کبفیت در بازی دیده می‌شوند و شاهد مواردی مثل دیر لود شدن بافت‌ها یا اصطلاحا پاپ‎آپ شدن آن‌ها نیستیم. بهور کلی از لحاظ گرافیک فنی شاهد یک بازی با ثبات و در خور نسل هشتم هستیم که به خوبی از افکت‌های مختلف گرافیکی در راستای بهبود گرافیک و ثبات اجرای بازی بهره برده است.


در بخش هنری نیز کار به مانند بخش فنی خوب شایسته پیش رفته است و سازندگان سنگ تمام گذاشته‌اند. از همان نخستین ویدئوهای بازی که محیط و مبارزات و دشمنان و باس‌های آن را نشان می داد مشخص بود که باعنوانی با طراحی هنری زیبا و دنیایی فانتزی با تمی کاملا تاریک طرف هستیم. طراحی دشمنان و شخصیت‌ها و به طور کلی دنیای بازی، حس ویرانی و نابودی دنیا و غلبه شیاطین بر انسان‌ها را به بازیباز منتقل می‌کند و از این جهت، گرافیک هنری بازی کاملا هم راستا با داستان آن است. طراحی دشمنان بسیار عالی صورت گرفته است و همگی طراحی هنری جذاب و مطابق با دنیای بازی دارند، اما کار از لحاظ کمیت مثل کیفیت نیست، یعنی درست است که شیاطین و موجودات بازی بسیار با کیفیت و جذاب طراحی شده‌اند ولی تعداد و تنوع آن ها به اندازه کافی نیست و در بازی زیاد شاهد دشمنان متنوع و جدید مثلا شبیه به آن‎چه که در نقش‎آفرینی‌های قدرتمند مثل دارک سولز و دیابلو و… مشاهده کرده‎ایم، نیستیم و می توانستیم شاهد دشمنان متنوع‌تری در بازی باشیم. در طراحی باس‌ها نیز به مانند طراحی عالی دشمنان معمولی بازی، کار به همین شکل است و طراحی آن‌ها بسیار با ابهت و جذاب کار شده است، به ویژه شوالیه‌ها که زره ها و اسلحه های مرگبار، قدرتمند و با عظمتی دارند. در مورد تنوع طراحی باس‌ها در بخش گیم پلی این مقاله بیشتر با شما عزیزان صحبت خواهم کرد.

در نهایت، زمانی که هر دو بخش گرافیک فنی و هنری بازی را با هم در نظر بگیریم و در باره آنها قضاوت کنیم، می‌توانم بگویم به هیچ وجه انتظار نمی‌رفت که استودیویی تقریبا ناشناخته که کارنامه پرباری نیز نداشته است بتواند عنوانی به کیفیت گرافیکی Lords of the Fallen بسازد که بتوان آن را کاملا یک بازی نسل هشتمی با گرافیک شایسته و در خور این نسل قلمداد کرد و کار سازندگان و طراحان بازی در بخش گرافیک بازی واقعا قابل تحسین است.



در بخش گیم‎پلی بازی بسیار قدرتمند است و در واقع باید گفت که این بخش نکته قوت اصلی بازی محسوب می‌شود. مبارزات بازی بسیار جذاب هستند و وزن بسیاری دارند. اسلحه‌ها و سرعت مبارزات کاملا وزن بازی را به بازی باز منتقل می‌کنند و همینطور بر اساس وزن زرهی که به تن دارید کاملا مبارزات سریع‌تر و کندتر می‌شوند.

این را به جرات و به عنوان کسی که در طی سال ها کمتر بازی نقش‌آفرینی از زیر دستش در رفته است خدمت شما می‌گویم. تا به امروز در هیچ عنوان نقش‌آفرینی از برترین‌ها تا ضعیف‌ترین‌ها، زره ها و تجهیزاتی با ابهت‎تر، زیباتر و جذاب‎تر از زره‎های Lords of the Fallen ندیده‎ام. باور کنید که در بازی به قدری محو زره های زیبای آن می‌شوید که هر چند دقیقه یک بار آن ها را عوض می‎کنید تا از تنوع آن‎ها لذت ببرید. به ویژه زره‎های مخفی‎تر که در بازی شرایط سخت تری برای کسب کردن آنها دارید و دشوارتر به دست می‎آیند مانند زره The Living Legend که به قدری جذاب و پر ابهت است که دلتان نمی‎‎آید آن را عوض کنید.



تنوع دشمنان در بازی از مواردی است که می توانست خیلی بهتر باشد و شاهد دشمنان متنوع‌تری باشیم. در بازی چند نوع از دشمنان وجود دارند که تکرار زیادی در بخش‌های مختلف بازی دارند و شاهد دشمنان خیلی متنوعی نیستیم. این مسئله به چند عداد از باس‌ها نیز سرایت کرده است و برای عنوانی که سری سولز را به عنوان الگوی الهام خود قرار داده است انتظار برخی باس‌های جذاب‌تر را داشتیم. تعدادی از باس‌های بازی شوالیه‌های بزرگ هستند که تنها در مواردی مثل ظاهر و نوع حملات متفاوتند. البته نه این که همه یک نوع شوالیه باشند که تغییر کرده‌اند. بلکه قالب کلی آن‌ها شوالیه‌های غول‌پیکر است که از اسلحه‌ها و زره‌ها و ظاهر مختلی استفاده می‌کنند ولی از سوی دیگر در چندین مورد مانند مبارزه با Beast ،Champion، دو برادر غول پیکر و عنکبوت بزرگ، شاهد باس‌هایی هستیم که واقعا جذاب هستند و مبارزاتی حماسی را برای بازیباز رقم می‌زنند.



حالات حمله و به دست گرفتن سلاح‌ها و …در بازی به مانند الگوی آن یعنی سری سولز است. یعنی شما می‌توانید با یک دست شمشیر معمولی و با یک دست سپر بگیرید که نوعی متعادل از قدرت و سرعت است یا با هر دو دست یک سلاح سنگین قدرتمند را به دست بگیرید که قدرت بالا ولی کند بودن حرکات را به همراه دارد و یا در هر دو دست خود دو سلاح سبک بگیرید و بر اساس سرعت در مبارزات عمل کنید.

در واقع نوع سلاح به دست گرفتن شما در بازی نشانه نوع کلاس بازی شماست. یک اسلحه جادویی نیز دارید که روی دست شما می‌نشیند و در واقع به نوعی حکم تیرکمان را دارد و بر اساس ۳ نوع جادو که شما باید در ابتدای بازی یکی از آنها را انتخاب کنید کار می‌کند. در بازی به هیچ عنوان احساس کمبود تنوع سلاح و سپر و زره و … نخواهید کرد و انواع و اقسام آنها با ظاهری بسیار زیبا و پرابهت در اختیار شما قرار دارند.



از لحاظ درجه سختی نیز بازی کاملا سری سولز را الگوی خود قرار داده است (مانند خیلی از بخش ها) و بازی به طور کلی دارای درجه سختی بالایی نسبت به بازی‌های معمول اکشن نقش‌آفرینی است. اما این درجه سختی به بی‌رحمی سری سولز نیست و در واقع چیزی بین سری سولز و بازی‌های معمول است که مبارزات جذابی را برای ما رقم زده است. همچنین همان‌طور که حتما می‌دانید در سری سولز زمانی که می‌میرید کل روح‌هایی که جمع‌آوری کرده‌اید در همان بخش باقی می‌ماند و باید یک بار دیگر به آن‌جا برسید و روح‌ها را جمع کنید وگرنه برای همیشه از بین می‌روند.



در بازی Lords of the Fallen نیز به مانند سری سولز هر جایی که کشته شوید کل روح‌های جمع شده در همان بخش باقی می‌ماند و باید به آن برسید و آن را مجددا بردارید.اما مهمترین نکته خاص کننده بازی همین جاست، در این عنوان شاهد نوآوری در همین سیستم هستیم که حتی اگر در دارک سولز هم باشد بازی را بسیار جذاب‎تر می‎کند و باید به سازندگان Lords of the Fallen بابت این موضوع تبریک گفت. آنها در بازی خود سیستم پاداش و جزایی را قرار داده‌اند که حمل کردن یا نکردن روح‌ها با خودتان را برای شما تبدیل به یک دغدغه کنند. در بازی دارک سولز شما می‌دانید که اصلا نباید مقدار زیادی روح با خود حمل کنید و این اشتباه است، ولی در Lords of the Fallen علاوه بر این، می‌دانید که هر چقدر روح بیشتری همراهتان باشد هنگام مبارزات با دشمنان روح‌های بسیار بیشتری را کسب می‌کنید و مثلا وقتی که مقدار زیادی از روح‌ها همراهتان است شاید یک دشمن وقتی کشته می‎شود دو یا ۳ برابر بیشتر به شما روح می‎دهد و این برای شما تبدیل به یک چالش می‎شود که آیا سریع روح‌ها را خرج کنید و یا آن‎ها را هنگام مبارزات همراه خود ببرید و کلی روح بیشتر بگیرید که این سیستم پاداش و جزا بازی را بسیار جذاب می‎کند.



دربخش صداگذاری و موسیقی بازی معمولی‌تر از سایر بخش‌ها عمل می‎کند. درحالی که صداگذاران شخصیت‌ها کار خود را به نحو احسن انجام داده‌اند ولی مشکلاتی که گاها در Lip Sync ها وجود دارد باعث می‌شود که کمی شما را آزرده خاطر کند و صحبت‌ها با صدای شخصیت‌ها هم‌خوانی نداشته باشد. البته نه این که گمان کنید همیشه این‌گونه است. خیر. این مورد تنها در برخی قسمت‌ها در بازی اتفاق می‌افتد و در اکثریت بخش‌ها صداگذاری با حرکات لب شخصیت‌ها منطبق است.

در بخش موسیقی هم ،بازی نه ضعیف عمل کرده است و نه خیلی قدرتمند، بلکه شاهد یا بهتر است بگویم شنوای موسیقی در بازی هستیم که با جو و حال و هوای بازی مطابقت دارد و کاملا مناسب و زیباست ولی مثلا وقتی آن را با موسیقی عناوین نقش‎آفرینی دیگر مثل Dragon Age Inquisition و The Witcher 3 و …. مقایسه میکنیم در می‌یابیم که موسیقی بازی تنها یک موسیقی معقول و معمولی است که درسطح خود زیباست و نه باعث ایجاد مشکلی برای بازی شده است و نه یکی از نقاط قوت آن محسوب می‌شود.



به عقیده بنده وقتی استودیویی ناشناخته با کارنامه‎ای نه چندان پربار، یک عنوان بسیار زیبا و جذاب می‌سازد بایستی خیلی بیشتر به آن توجه کرد و به ویژه منتقدان و مراجع گیمی مختلف در دنیا باید بیشتر به آن بپردازند و به سازندگان این نوید را بدهند که راه درستی را پیش گرفته‌اند و با رفع برخی مشکلات بازی که ناشی از کم‌تجربگی است، می‌توانند در ادامه عناوین بسیار بهتری بسازند و خیلی موفق‌تر عمل کنند. اما در عمل می بینیم که مثلا در مورد بازی Lords of the Fallen عکس این قضیه اتفاق می‌افتد و منتقدان با بازی بسیار سختگیرانه‌تر از عناوین شرکت‌های بزرگ و خوش‌نام برخورد می‌کنند و مواردی را که در بازی‎های اسم و رسم دار گاهی نادیده می‌گیرند، به شدیدترین شکل در عناوینی که سازندگانش کمی کوچکتر و کم آوازه‌تر هستند، لحاظ می‌کنند و از بازی امتیاز کم می‌کنند.



Lords of the Fallen بدون هر گونه اغراق و تعصب، یکی از برترین نقش‎آفرینی‌هایی است که در نسل هشتم عرضه شده است و با گرافیک فنی و هنری عالی، گیم‎پلی استوار و محکم، سیستم پاداش و جزای ریسکی، مبارزات کاملا جذاب، زره‌ها و تجهیزات بی‎نظیر و درجه سختی نسبتا بالا، موفق می‌شود تا کاملا شما را جذب و پای بازی میخکوب کند. البته به شرطی که به این نقد توجه کنید و گول متای ۷۰ و ۶۶ بازی را نخورید و آن را تجربه کنید. اگرعلاقمند به بازیهای اکشن نقش‌آفرینی مثل دارک سولز و اسکایریم و …. هستید به اعتماد حرف من هم شده است Lords of the Fallen را تجربه کنید و مطمئن باشید که پشیمان نخواهید شد. بعد از تجربه این عنوان است که زمانی که اسامی سازندگان بازی در حال گذشتن از جلوی چشمانتان است، شما دارید با خود این فکر را می‌کنید که چه اشتباهی کرده بودم اگر این عنوان را بازی نمی‎کردم و چه گول زننده و دروغین می‌تواند باشد امتیاز متا. یک کلام و کلام پایانی: Lords of the Fallen را حتما تجربه کنید.