نقد و بررسی بازی Saint Row IV & Gat Out Of Hell برای پلی استیشن 4 PS4

در سال های اخیر بازی های زیادی در محور زندگی گنگستری سعی به رقابت در بازار بازی های ویدیوئی کرده اند اما همه ی آنها موفقیت و جایگاه مطلوبشان را کسب نکردند.اما آنهایی که موفق به کسب نام شدند و نامشان بر سر زبان ها افتاد توانستند به عنوان یک سنگ محک و معیاری باشند برای بازی های دیگری که سعی میکنند در این زمینه داستانی، حرفی برای گفتن داشته باشند.یکی از این بازی ها Saints Row بود که در سال 2006 عرضه شد و دو سال بعد با عرضه ی نسخه ی دوم، توانست جای پای خود را در سبک یک بازی Open world با آزادی عمل های نسبتا زیاد و داستانی با محوریت سبک زندگی گنگستری با ته مایه های کمدی، محکم کند.می توان این نقطه را برای این فرنچایز نقطه ی عطف آن دانست زیرا از این نسخه به بعد بود که سازندگان تصمیم هایی گرفتند که نه تنها این فرنچایز را از اصل و محوریت خودش دور کرد بلکه طرفداران این سری را هم به دو دسته ی کاملا مجزا تبدیل نمود.





دسته ای که علاقه شان به این بازی بیش از پیش شد و با پشتیبانی از شرکت و خرید بازی رضایت خودشان را از سیاست های شرکت سازنده اعلام میکردند.اما دسته ی دیگر کاملا از این سری ناامید شده و هرگز فکر نمی کردند که چنین روزی را به خود ببینند که بازی مورد علاقه شان که با آن خاطرات زیادی را داشتند مسیر کاملا متفاوتی را پیش بگیرد و از اصل خودش دور شود .

البته این تغییرات و تصمیمات را نمیشود محکوم کرد و هر شرکتی سیاست های تجاری خود را دارد و همه کار میکند تا فرنچایز خود را سرپا نگه داشته و به طرفداران آن بیافزاید.اما آیا اینکه تغییراتی این چنینی که سبب ریزش طیفی از طرفداران در ازای به دست آوردن طیفی جدید میشود, راهی درست برای انجام این مهم میباشد یا خیر, بحثی جدا است.
شرکت Volition سازنده ی بازی و THQ ناشر آن, اولین شرکت هایی نبودند که این راه را پیش گرفتند و ما قبلا هم شاهد سری های متفاوت و حتی معروف تر ازSaints Row بودیم که این چنین سبک و سیاقی را پیش گرفتند. Resident Evil میتواند نمونه ی بارزی در این زمینه باشد, به طوری که در نسخه های 5 و6 ما با یک بازی سراپا اکشن مواجه بودیم تا یک بازی اصیل ژاپنی در سبک Horror که نسخه های قدیمی آن بر روی PS1 و Dreamcast مو به تنمان سیخ میکرد .
Saints Row آخرین تلاش های خود را برای چنگ زدن به گذشته اش وحفظ سبک قدیمی خود در سومین نسخه ی این سری ,کرد. ولی با نسخه ی جهارم با به عرصه آوردن قدرت های ماورایی و ابر قهرمانی همه ی گیمر هارا به یاد Prototype انداخت وطرفداران خود را شگفت زده و بعضی هارا دلسرد کرد ولی هیچکس نمیتواند نوآوری و ریسک پذیری Volition را نادیده بگیرد و تحسین نکند.

جشن جهنمی



بازی از آنجایی شروع میشود که Johnny , رییس جمهور Jane ,Matt, و Zinjai برایkinize جشن تولد گرفته اند و میخواهند طبق یک روال عادی جشن را سپری کنند و از این رو به احظار روح و ارتباط با ارواح میپردازند و فکر میکنند که این کار میتواند راه خوبی برای خوش گذرانی باشد اما از آنجایی که ما با Saints Row طرف هستیم باید خودرا برای هرگونه اتفاق غیر منتظره ای آماده کنیم. و این نسخه هم از نسخه های دیگر مستثنی نیست و در حین ارتباط با ارواح ناگهان دریچه ای پشت سر شما باز شده و رییس جمهور را به درون جهنم میکشد و این مسئله باعث میشود که جانی درصدد نجات دادن جان رییس جمهور برآید و البته با پافشاری های کینزی مجبور میشود او را هم با خود ببرد.پس از یک فرود نه چندان دل پذیر در جهنم, جانی و کینزی به دنبال جواب برای دلیل ربوده شدن رییس جمهور و یافتن او میپردازند.در اولین ماموریت بازی آنها با Dane Vogel ملاقات میکنند و متوجه میشوند که شیطان قصدش از ربودن رییس جمهور این بوده است که دخترش Jezebel را بر خلاف خواسته Jezebel مجبور به ازدواج با رییس جمهور ( شخصیت اصلی نسخه ی قبلی که ساخت وی در اختیار شما بود ) بکند . از این رو جانی ابتدا باید شیطان یا همان پدر Jezebel را بکشد اما قضیه به همین راحتی ها هم نمیباشد . او باید شروع به خراب کاری در جهنم کند و به آشوب بپردازدو آنجا را تا حد امکان با خاک یکسان کند تا توجه شیطان را جلب کند و او را از لانه ی خود بیرون بکشد تا بتواند گلوله ای حرامش کند .

اما قضیه برای Daneهم بدون سود نمیباشد و در هرصورت به نفع اوست , چه با مردن جانی که قرار داد بازسازی جهنم و خراب کاری های جانی را برای او به ارمغان می آورد , و چه با مردن شیطان و ” پرداخت کمتر مالیات”.
البته این فقط Dane نبود که از کشته شدن شیطان سود می برد بلکه افراد دیگری همچونViola DeWynter , Kiki DeWynterو BlackBeared
و.. از آب گل آلود ماهی میگیرند.



جهنم یا استیلپورت ؟ مسئله این است.

در اولین نگاه به جهنم و ظاهر آن با محیط چندان متفاوتی روبرو نیستیم . تا حدی که حتی خود کینزی به زبان میاورد که ” اینجا یه جورایی منو یاد Steelport میندازه ”





جو بازی خیلی از منطقه ی مسکونی آدم فضایی ها در نسخه قبلی تغییر نکرده و ما همچنان شاهد محیطی کاملا پر جزییات و عجیب و غریب هستیم که کاملا جو بازی را به گیمر القا میکند.این بار عابران پیاده ی شهر گناهکاران جهنمی هستند که از سر و وضعشان فلاکت میبارد ولی این شخصیت ها زیاد مخاطب شما قرار نمیگیرند شما بیشتر مجبور به سر و کله زذن با عیادی شیطان می باشید که طراحی آنها به نوبه ی خود عالی است.

ماشین ها همان ماشین های داغون و زخمی استیلپورت است و اسلحه های بازی اکثرا آشنا به نظر میرسند. البته نمیشه منکر لذت استفاده از چکش Gods Hammer شد که در مرحله ای که به BlackBeared کمک میکنید , به دست می آورید.همچنین با مینی گیم های جدیدی در این نسخه مواجه هستیم که در نسخه های قبلی ندیدیم و همچنین یک سیستم پرواز جدید در بازی تعبیه شده است که از سیستم Glide نسخه ی قبلی بهتر است .
بر فرض مثال شما در این نسخه برای پرواز کردن بال دارید که حتی میتوانید برای دسترسی به مناطق دور تر و ماندن مدت زمان بیشتری در هوا , بال زده و مسیر بیشتری را طی کنید . البته باز هم این قابلیت ها به Stamina ی شما مربوط است و باید همیشه گوشه چشمی به آن داشته باشید.

پیشرفت یا پسرفت ؟

بهتر است کمی در مورد سیستم superpower ها صحبت کنیم .این بار شما قدرت خود را از Dane Vogel دریافت میکنید . او پس از اینکه شما را در جریان نقشه اش برای سرنگونی شیطان قرار میدهد به شما شی جادویی را میدهد به نام “Lucifer’s cracked halo ” که توسط آن شما به قدرت های ماورائی دست میابید و میتوانید 90 درصد بازی را در سرعت 200 کیلومتر بر ساعت طی کنید .در این نسخه هم شما باید با پیدا کردن و جمع آوری Cluster ها به افزایش قدرت های خود بپردازید.قدرت های شما خیلی با Saints Row IV تغییر نکرده اما حداقل ظاهری متفاوت پیدا کرده .
مثلا قدرت Freeze به قدرت Fire Blast تبدیل شده با این تفاوت که اینبار دشمنانتان تبدیل به سنگ میشوند.یکی دیگر از پسرفت های بازی سیستم خرید لباس آن است که کاملا در این نسخه حذف شده با وجود اینکه در چنین محیطی مثل جهنم ما با پتانسیل بسیار بالایی برای لباس های رنگ و لعاب دار و عجیب غریب , روبرو هستیم.
اگر هم خود را برای شنیدن آهنگ هایی جدید در کانال های رادیویی جدید آماده کرده اید باید با تاسف بگویم که خبری از رادیو و آهنگ نیست, حتی در جهنم هم اهنگی از رادیوی ماشین شما پخش نمیشود .
اگر توانسته اید با تمام این قضایا کنار بیایید و باز هم خودرا برای گرفتن این بازی قانع کنید می بایست قبل از تصمیم گیری این نکته را بدانید.
در این نسخه شما با ماموریت های داستانی زیادی درگیر نمیشوید و کل کار شما خلاصه میشود در پر کردن نوار خشم شیطان و بیرون کشیدن او که برای این کار فقط لازم است مینی گیم های مختلف بازی را انجام بدهید که همین مینی گیم ها هم حرفی چندان برای گفتن ندارند و چیز جدیدی ارائه نمیدهند. این مینی گیم ها در واقع ترکیبی از نسخه های قدیمی و جدیدشان میباشند که در این نسخه چندان جذابیتی ندارند. برای مثال Mayhem همان سبک گذشته را دارد و تغیری نکرده و Fraud همچنان شامل کوباندن خودتان به در و دیوار برای به دست آوردن امتیاز میشود. گرفتن پایگاه های دشمن به شکل Capture and Hold می باشد که خیلی به تاکتیک خاصی محتاج نیست.مینی گیم دیگر شکار Glyph ها است برای باز کردن صندوقچه هایی که پس از باز کردن آنها از خود میپرسید که چرا به خودتان زحمت چنین کاری را داده اید. و بهتر است Pledge Drive را فراموش نکنیم که همان مینی گیم Telekinesis نسخه ی چهارم بازی است.
در کنار این مینی گیم ها که چکیده ی کار شما در این بازی است چندین مرحله کوچک وجود دارد که به معرفی کاراکتر های جدید میپردازد و به همان سرعت ورودشان به داستان به همان سرعت آنها از ذهنتان محو میشوند و از شخصیت پردازی پایینی رنج میبرند . با وجود اینکه پتانسیل بالایی در این شخصیت ها دیده میشود . هیچ گیمری دست رد به همکاری با شکسپیر برای به زیر کشیدن شیطان, نمیزند ولی حیف که شاهد صحنه هایی این چنینی نیستیم.





توانایی تعویض شخصیت بین جانی و کینزی نکته ای تازه اما نه چندان هیجان انگیز است زیرا با تغییر کاراکتر به نیرویی جدید دست نمیابید و همه چیز در دو کاراکتر یکسان است.

پیش به سوی بی نهایت و فراتر از آن

به راحتی میتوان گفت بهترین نکته ای که برای این بازی, سازندگان در نظر گرفته اند سیستم پرواز بازی و بال های جانی و همچنین مود مسابقه ای جدید آن به نام Hellblazingمیباشد.در نسخه ی قبلی , بازی کنترل ضعیفی را به نسبت این نسخه ارائه میداد و پرواز کردن مسافت زیادی را پوشش نمی داد.
در Gat out of hell با بوستر های Staminaو اپگرید های جدیدی مواجه میشوید . کاهش ارتفاع برای بدست آوردن سرعت و بال زدن در حین پرواز کاملا حس رضایت بخشی را به گیمر القا میکند و شما ممکن است در مسیر به cluster هایی برسید که جمع آوری آنها در یک بار امتحان کردن گاهی سخت و چالش برانگیز است.
البته گاهی ممکن است نتوانید لذت کامل از پرواز خودتان ببرید زیرا در نقاطی با اسلحه های ضد هوایی روبرو میشوید که دائما به شما شلیک میکنند و تا وقتی که فرود نیایید و آنهارا از بین نبرید پرواز راحتی نخواهید داشت . البته میتوان پروازی را که در آخر بازی انجام میدهید جزو بهترین ها نام برد وقتی که کل شهر یک زمین بازی بزرگ برای شماست و شما بدون نگرانی برای استامینا و محدودیت فاصله می توانید پرواز کنید و فریاد بزنید.



نسل هشت یا هفت ؟
از آنجایی که Saints Row یک بازی واقع گرایانه نیست همانا از این بازی گرافیکی واقع گرایانه انتظار نمیرود هرچند که این دلیل نمی تواند توجیح خوبی برای گرافیک ضعیف این نسخه برای نسل هشتم باشد. ممکن است امروزه روز گیمر هایی باشند که اولویت انتخاب بازی خود را بر پایه ی داستان و گیم پلی بازی میگذارند و اهمیت چندانی به گرافیک نمیدهند. اما این دسته گیمر ها ممکن است حد اکثر 20 درصد گیمر هارا تشکیل دهند و مابقی خواهان گرافیکی در شان کنسول خود می باشند در غیر اینصورت تفاوتی بین کنسول خود و کنسول های نسل قبل نمیبینند و از بازی دلسرد میشوند. اگر میخواهید با گرافیک Gat out of hell کنار بیایید میبایست با کاراکتر ها فقط ارتباط چشمی داشته باشید در غیر اینصورت اگر نگاهتان به لباس و محیط و .. بیافتد آنوقت است که کیفیت پایین تکسچر لباس ها و تار بودن آنها توی ذوقتان میزند به طوری که عینک روی صورت جانی به طرز فوقالعاده ضعیفی طراحی شده و کاملا به صورت وی چسبیده و هیچ گونه حجمی ندارد.نکته ی جالب اینجاست که طراحی چهره ی dane و یا حتی Shakespear از طراحی جانی چندین برابر بهتر است. ماشین های بازی هم تعریف چندانی ندارند و ما با همان ماشین هایی با طراحی بدنه ی پایین ودرب و داغون (به دلیل محیط بازی ) و سیستم تخریب پذیری پایین در مقایسه با رقیبان نسل هشتمی این بازی , طرف هستیم.



بلاتکلیفی

در آخر سر باید بگویم که انتظارات خود را از Gat out of hell بالا نبرید زیرا این بازی ای است که بین یک بسته ی الحاقی و یک بازی کامل گیر کرده است و تکلیف خودش را نمی داند. از این رو با خط داستانی 4 الی 5 ساعته طرف هستید که بسته به علاقه ی شما برای جمع اوری Collectible ها میتوانید بیشتر هم شود مثلا یافتن هفت اسلحه ی مرگبار که یکی از آنها همان مبل مجهز به ماشین گان معروف است.





پس ضعف های این نسخه را بر پای کل فرنچایز ننویسید زیرا همه ی ما در گذشته خاطرات خوبی را با این سری داشته ایم و امیدواریم که در نسخه های بعدی و با وجود نسل هشتم شاهد پیشرفت بارزی در این سری بشویم .