نقد و بررسی بازی Gran Turismo Sport برای پلی استیشن 4 PS4

Gran Turismo Sport آتش پرحرارتی بود که زمانی در سبک شبیه‌ساز رانندگی برای خودش آقایی می‌کرد، اما حالا دیگر خبری از آن زبانه‌های آتشش نیست!
بعضی بازی‌ها واقعا نیاز به معرفی ندارند. نام آن‌ها آنقدر بزرگ است که حتی گیمرهای جدید هم خیلی زود با آن‌ها آشنا می‌شوند. Gran Turismo یکی از همین بازی‌ها است که سال‌های سال به عنوان یکی از قدرهای بازی‌های ریسینگ، طرفداران پرشماری را به سمت خود جذب کرده است. این بازی زمانی در نسل ششم آن‌قدر بزرگ بود که هیچ بازیی مخصوصا از نظر بصری و فنی به پایش نمی‌رسد. شاید در نسل هفتم و با قدرتمند‌تر شدن رقیبش آن رنگ و بوی سری Gran Tursimo همانند قبل نبود، اما باز هم یک حریف قدر محسوب می‌شد که حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. اما به نسل هشتم رسیدیم و طرفداران این سری هر سال برای انتشار نسخه جدید آن لحظه شماری می‌کردند. آن‌ها منتظر یک نسخه فوق‌العاده از این بازی بودند که از نهایت قدرت کنسول گردن‌ کلفت‌شان یعنی پلی‌ استیشن 4 به خوبی استفاده کند و دیگر بازی‌های هم سبک خود را سر جای‌شان بنشاند. Gran Turismo Sport بازی‌ای بود که وعده‌های زیادی پشتش حک شده بود؛ تحول در این سری، مسابقات آنلاین پرهیجان و بسیاری از موارد دیگر، از جمله حرف‌هایی بودند که از سازنده آن یعنی پالیفونی دیجیتال و ناشرش سونی شنیده بودیم. اما همین ابتدای کار می‌توانم بگویم که Gran Turismo Sport، شما را به شدت ناکام می‌گذارد و نمی‌تواند در حد نام و اندازه خود ظاهر شود.


خیلی از شما طرفداران سبک ریسینگ، به دنبال تجربه تک‌نفره و آفلاین خوش ساخت و هیجان‌انگیز هستید که بتواند مدت‌ها سرگرم‌تان کند. البته دارم در مورد بازیکنان کشور خودمان صحبت می‌کنم که حداقل در بازی‌های ریسینگ کمتر به دنبال تجربه آنلاین و مسابقه با دیگر بازیکنان هستند و دوست دارند روزی نیم ساعت یا یک ساعت از وقت خود را برای بازی‌های ریسینگ اختصاص دهند. اینجور افراد دوست دارند یک بخش تک نفره‌ متنوع و هیجان‌انگیز را تجربه کنند که خسته کننده نباشد، مخصوصا که صحبت از یک بازی ریسینگ شبیه‌ساز است.

بازی Gran Turismo Sport بدون آنلاین شدن، عملا فلج می‌شود و برای آن‌هایی که دنبال یک بخش تک نفره جذاب هستند، جز یک سری مسابقات ساده با هوش مصنوعی، هیچ چیز برای ارایه دادن ندارد.
متاسفانه بازی Gran Turismo Sport برای چنین افرادی هیچ چیزی در نظر نگرفته است. بازی به شدت بر پایه‌های آنلاین ساخته شده و بخش آفلاین آن شامل مسابقه‌های عادی با هوش مصنوعی، رکورد زمانی و دریفت زدن، قابلیت اسپلیت اسکرین دو نفره و همچنین تجربه واقعیت مجازی خواهد بود. با اینکه استودیو پالیفونی چنین سیستمی را در بازی خود قرار داده، اما هرگز به دنبال سرگرم شدن در این بخش نباشید چرا که کمبود محتوا و همچنین هوش مصنوعی نه چندان درگیر کننده دیگر رانندگان، هرگز نمی‌توانند تجربه خوبی را برای‌تان به ارمغان بیاورد. اما مشکل کمبود محتوا از چه چیز نشات گرفته است؟


تعداد کم ماشین‌ها ناامید کننده است و این کمبود رفته رفته در طول بازی بیشتر خودش را نشان خواهد داد
علاوه بر اینکه در بازی خبری از بخش آفلاین یا یک کریر درست حسابی نیست که بتواند ساعت‌ها سرگرم‌تان کند، کمبود ماشین و پیست‌ها نیز به شدت آزار دهنده هستند و در طول بازی بیشتر و بیشتر این کمبود احساس خواهد شد. بازی در کل نزدیک به ۱۶۰ تا ماشین در خود جای داده که این تعداد، کم تنوع را از بازی گرفته است. اگر از آن ماشین‌بازهایی محسوب می‌شوید که همیشه به دنبال مدل‌های متنوع ماشین‌ها در بازی مورد علاقه خود هستید، Gran Turismo Sport نمی‌تواند با شجاعت سر خود را بالا بگیرد و طیف وسیعی از آن‌ها را در اختیارتان بگذارد. برای هر یک از برند‌های ماشین‌سازی فقط می‌توانید روی ۴ ۵ تا از ماشین‌هایشان حساب باز کنید و آن افرادی که دوست دارند ماشین‌های مورد علاقه خودشان را در بازی ببیند، یا انقدر خوش شانس بوده‌اند که سازنده آن ماشین‌ها را در بازی طراحی کرده باشد، یا باید منتظر بسته‌های الحاقی باشند یا تا نسخه بعدی بازی صبر کنند!

به طور مثال فقط ۴ ماشین از برند محبوب لامبورگینی در کلاس‌های Gran Turismo Sport حاضری می‌زنند. Veneno و سه مدل از Huracan! فراری هم همینطور، Laferrari و سه مدل از Italia 458. البته اوضاع آلمانی‌ها بهتر است و ۴ ۵ مدل از آن‌ها در بازی وجود دارد. عضله‌های آمریکایی و آسیایی‌ها هم جای خود را دارند. اما خب متاسفانه تمامی ماشین‌ها بیشتر از اینکه مدل متنوعی داشته باشند، شخصی‌سازی شده و تیونینگ شده برای مسابقات هستند. همچنین کانسپت‌های مختص گرن توریسمو از برندهایی مثل بنز یک چاشنی برای بازی هستند که می‌شود از آن‌ها لذت برد. اما وقتی در مورد یک بازی شبیه ساز صحبت می‌کنیم، واقعا انتظار داریم تعداد ماشین‌ها بالا باشد که خب قطعا گرن توریسمو در این مورد ضعف دارد.


طراحی ماشین‌ها از نظر ظاهری فوق‌العاده کار شده است، اما از نظر فیزیک یک حس تو خالی بودن نمی‌گذارد با آن‌ها ارتباط برقرار کنید
اما حداقل نکته مثبت ماشین‌های بازی این است که برای طراحی تک تک آن‌ها وقت گذاشته شده و از نظر ظاهری فوق‌العاده هستند. ماشین‌ها به قدری زیبا طراحی شده‌اند که می‌توانید از نگاه کردن به آن‌ها لذت ببرید. یکی از نکات خوب بازی که باعث شده ماشین‌ها بیشتر به چشم بیایند، استیج‌ها، محیط‌ها و پس زمینه‌هایی هستند که ماشین‌ها در آن‌ها به معنای واقعی کلمه طنازی می‌کنند، مخصوصا که اگر یک ماشین فوق‌العاده مثل Mercedes Benz AMG Gran Turismo آرام آرام در آن همانند یک شوی فشن مجلل برای خودش برود و ما مبهوت زیباییش شویم. از طرف دیگر بخش تیونینگ و طراحی هم در بازی وجود دارد. با این که بخش تیونینگ بازی خوب عمل کرده است، اما راستش را بخواهید،‌ طراحی آن جوری است که فقط به درد حرفه‌ای‌ها و ماشین‌بازهایی می‌خورد که سرشان برای چنین چیزهایی درد می‌کند و مبتدی‌ها برای زیر و رو کردن ماشین‌شان مشتاق نخواهند شد. البته بخش ماشین‌ها یک موزه جالب هم دارد. برخی از برند‌های معروف، موزه‌های مختص به خود را دارند که تاریخ ساخت آن‌ها را به شکلی جالب به تصویر می‌کشد و قطعا برای ماشین دوستان جذاب است.

اما یکی از مواردی که باعث شد چندان نتوانم با ماشین‌ها ارتباط خوبی برقرار کنم، نداشتن آن فیزیک قرص و محکمی است که یک بازی شبیه‌ساز باید داشته باشد. نمی‌گویم بازی در این بخش بد کار کرده، اما دقیقا در هنگام رانندگی یک حس توخالی و خام بودن ماشین‌ها به شما دست خواهد داد که دقیقا روی هیجان گیم‌پلی هم تاثیر گذاشته است. البته باید بگویم بازی از نظر گیم‌پلی واقعا نسبت به نسخه‌های گذشته قوی‌تر شده و در کل بهترین نسخه مجموعه Gran Turismo است. درست است که از طرفی رقابت‌ها با هوش مصنوعی اصلا جذاب نیست، اما مسابقه با سایر بازیکن‌ها در محیط آنلاین، هیجان‌انگیز است و حس رقابت را در متر به متر جاده‌ها حس خواهید کرد اما آن حس هیجان مختص به رانندگی را نتوانستم در این بازی احساس کنم.


پیست‌ها از نظر ظاهری عالی و جذاب هستند، اما مشکل کمبود پیست‌ها به مراتب اوضاع‌شان از کمبود تعداد ماشین‌ها بدتر است
اما از ماشین‌ها که بگذریم، به سراغ پیست‌ها می‌رویم که یکی از مهم‌ترین ستون‌های هر بازی ریسینگ است، اما این ستون برای بازی گرن‌ توریسمو استحکام خوبی ندارد. حدود ۱۷ تا پیست با ۴۰ مسیر مختلف واقعا چیزی نیست که سازنده بازی بتواند به آن بنازد و دلیلی هم برای چنین کمبودی داشته باشد. ناسلامتی آن‌هایی که وقت زیادی را پای چنین بازی‌هایی می‌گذارند باید حداقل از این نظر تنوع خوبی روی میزشان باشد تا خیلی زود خسته نشوند. اما خب استودیو پالیفونی نتوانست در این زمینه قدرتمند نشان دهد. مخصوصا که حتی برخی از پیست‌های بازی وجود خارجی ندارند و خلق شده توسط خود استودیو هستند. از یک طرف هم پیست‌های معروفی جای‌شان خالی است که قطعا برای شبیه‌‌ساز بازها جای تعجب دارد، مثل پیست اسپا!!

اما همانند ماشین‌ها، طراحی ظاهری پیست‌ها هم بسیار قابل قبول است و از رانندگی در پیست‌های آسفالت و خاکی لذت خواهید برد. بله پیست‌های خاکی برای یک تجربه آفرود طراحی شده‌اند که از نظر من جذاب و هیجان‌انگیز هستند. هرچند از طرف دیگر خبری از آب و هوای پویا نیست و من در مدتی که مشغول بازی شدن، شرایط جوی را اصلا حتی حس هم نکردم. شب و روز هم فقط به صورت دستی قابل انتخاب است. برخی از بازی‌های آنلاین خود بازی که به صورت پیشفرض هستند و در بخش ریسینگ‌های عادی هم می‌توانید به صورت دستی آب و هوا را انتخاب کنید.

اما به سراغ بخش آنلاین بازی برویم، جایی که کلا بازی روی آن بنا شده و خود استودیو سازنده هم تاکید زیادی روی آن داشت. اولین بخش آنلاین بازی که به چشم می‌خورد، قسمتی به نام کمپین است که شامل تعلیم رانندگی و چالش‌های روزانه و تجربه پیست‌ها می‌شود. تعلیم رانندگی به شما به خوبی یاد خواهد داد که چگونه یک ماشین را در شرایط مختلف کنترل کنید و سعی دارد فوت و فن‌های مختلف را به شما بیاموزد. این بخش بیشتر برای این طراحی شده تا شما را برای مسابقات آنلاین با دیگر بازیکنان آماده کند تا در شرایط حساس بتوانید به خوبی رقابت کنید، به در و دیوار و ماشین‌های دیگر نکوبید و به خوبی زمان درست پیچیدن و ترمز کردن را یاد بگیرید. از حق نگذریم با گذراندن این بخش شرایط رانندگی من هم در بازی بهتر شد و این قسمت می‌تواند برای شما هم جذاب باشد.


بخش آنلاین بازی آن چیزی نیست که سازنده قولش را داده بود، درست است که مسابقات جذاب هستند، اما کمبود محتوای این بخش آزار دهنده است
اما بخش اصلی آنلاین بازی، Sport نام دارد؛ جایی که حداقل در این قسمت نباید شاهد محدودیت‌های خسته کننده این بازی باشیم، که خب هستیم! قسمت اول مربوط به مسابقه‌های روزانه است که سه پیست را برای سه کلاس مختلف ماشین‌ها در دسترس قرار می‌دهد. اما جای تعجب ماجرا این است که هر کدام از آن‌ها هر پانزده بیست دقیقه یک بار آغاز می‌شوند و باید این مدت طولانی را صبر کنید! هیچ جور نمی‌توانم این محدودیت را قبول کنم و با عقل جور در نمی‌آید! چنین مسابقه‌های روزانه‌ای می‌توانست بدون داشتن محدودیت زمانی جالب باشد و بازیکنان زیادی را دور هم جمع کند چرا که وقتی وارد مسابقه شدم، فقط ۱۲ نفر می‌توانستند در هر دور شرکت کنند که در همان هم مچمیکینگ بازی نمی‌توانست به طور کامل بازیکنان را پیدا کند و گاهی به صورت ۸ ۹ نفره به مسابقه می‌پرداختیم.

اما از آن بدتر بخش کاپ‌ها و چمپیونشیپ بازی است! چرا که این قسمت هنوز فعال نشده و تقریبا دو هفته برای آغاز شدنش باید صبر می‌کردم و با این اتفاق، متاسفانه نتوانستم این قسمت از بازی را تجربه کنم. هرچند شاید بهانه سازنده این باشد که بازیکنان ابتدا باید خوب رانندگی را یاد بگیرند و با بازی آشنا شوند، سپس به مسابقه‌های مهمی بپردازند، اما خب آن بازیکنان حرفه‌ای چه گناهی کرده‌اند؟ از طرفی دیگر، بازی یک قسمت لابی هم دارد که می‌توانید مسابقه‌های شخصی خود را برگزار کنید یا به مسابقه دیگر بازیکن‌ها بپیوندید، اما موضوع این است که لابی‌ها همیشه خلوت بودند و با چندین و چند بار تلاش باز هم نتوانستم یک مسابقه برگزار کنم یا وارد مسابقه دیگران شوم!

به طور کلی بخش آنلاین بازی واقعا آن چیزی نبود که استودیو سازنده ادعا می‌کرد. درست است که مسابقه‌ها در آن جذاب هستند و کیفیت آن‌ها خوب است، اما در کنار کمبود ماشین‌ها و پیست‌ها، این بخش هم واقعا کامل نیست و نمی‌تواند آن طور که باید، شما را درگیر خود کند.

یکی دیگر از مشکلاتی که با بازی داشتم، محیط کاربری نه چندان دوستانه بازی است که در عین حال که شیک و مدرن به نظر می‌رسد، اما برای افرادی که تازه بازی را شروع می‌کنند کمی گیج کننده خواهد بود. اما بخش جالب بازی هم Scapes نام دارد که در آن می‌توانید به عکاسی با ماشین خود مشغول شوید. بازی محیط‌هایی طبیعی را با فوت و فن‌های عکس‌برداری در بازی جای داده و به شما اجازه می‌دهد تا ماشین خود را در آن محیط قرار دهید و عکس‌های بسیار زیبایی ثبت کنید.


در بخش فنی و بصری نیز، ما بازی را روی کنسول پلی‌استیش 4 معمولی تجربه کردیم و می‌توانم بگویم که بازی روی این کنسول بسیار عالی عمل کرده است. همانطور که گفتم طراحی بصری بازی، برای ماشین‌ها و محیط‌ها بسیار عالی کار شده و جای ایراد نگذاشته‌اند. از طرفی دیگر بخش فنی بازی توانسته نرخ فریم کاملا ثابتی را از خود به‌جای بگذارد که خب غیر از این هم انتظار نمی‌رفت. همچنین بخش صوتی بازی را نه می‌توان قوی دانست، و نه می‌توان آن را ضعیف قلمداد کرد. موسیقی‌هایی که در بازی انتخاب شده است شاید برای بخش منو خوب باشند، اما همین موسیقی‌ها در هنگام رانندگی هم شنیده می‌شوند که سنخیتی با جو رانندگی بازی ندارد. از طرفی دیگر صدای انجین‌ها و محیط نیز عملکرد قابل قبولی از خود به جای گذاشته‌اند و جای ایرادی وجود ندارد.

به طور کلی می‌توان گفت بازی Gran Turismo Sport، تمام تلاش خود را کرده تا از نسخه‌های گذشته این سری فاصله بگیرد و یک ماشین سواری شبیه ساز متفاوت را از خود به جای بگذارد. طراحی عالی ماشین‌ها، طراحی بسیار خوب پیست‌ها و جذابیت مسابقه‌ها در بخش آنلاین از نقاط قوت بازی هستند، اما دقیقا تک تک این بخش‌هایی که نقاط قوت هستند، نقاط ضعف هم محسوب می‌شوند؛ کمبود تعداد ماشین‌ها، کمبود تعداد پیست‌ها و محدودیت‌های عجیب و غریب بخش آنلاین، نمی‌گذاشت که این بازی، آن چیزی باشد که باید باشد!

بازی Gran Turismo Sport تمام تلاشش را کرده تا راه خود را از دیگر نسخه‌های این سری جدا کند و تجربه‌ای متفاوت و هیجان‌انگیز ارایه دهد. اما تکیه بیش از حد این بازی به بخش آنلاینی که آن هم به صورت نه چندان کامل کار شده و بی‌توجه‌ای به افرادی که دنبال یک بخش تک نفره پر محتوا هستند، ضربه بدی به ستون‌های اصلی بازی زده است. همچنین کمبود محتوا، تعداد کم ماشین‌ها و تعداد کم پیست‌ها، بیش از پیش ستون‌های بازی را متزلزل کرده و ارزش بازی را بسیار پایین آورده است.
نیلوفر ابراهیم پور

نقاط قوت
طراحی عالی ماشین‌ها
طراحی خوب پیست‌ها
مسابقات جذاب با دیگر بازیکنان در بخش آنلاین
گرافیک فنی و بصری بسیار خوب
بخش موزه و نمایش ماشین‌ها جذاب کار شده است

نقاط ضعف
عدم وجود حتی یک بخش تک نفره سرگرم کننده
مسابقات آنلاین از هر نظر محدود هستند
تعداد بسیار کم ماشین‌ها
تعداد بسیار کم پیست‌ها
عدم حس هیجان و شور و شوق در هنگام رانندگی

امتیاز : 7 از 10