نقد و بررسی بازی Need For Speed Payback برای پلی استیشن 4 PS4

بازی Need for Speed Payback همانند طبلی تو خالی است که فقط از دور چشم نواز است اما وقتی وارد آن می‌شوید، با بدترین بازی اتومبیل رانی مواجه خواهید شد.
می‌توان گفت که اکثر مخاطبان بازی‌های ویدیویی، نام سری Need for Speed را به واسطه دو نسخه Underground و در ادامه نسخه Most Wanted می‌شناسند. بازی‌هایی که نسخه به نسخه شدیدا بهبود پیدا کردند و توانستند تجربه‌ای ناب را ارائه دهند. بازی Need For Speed Most Wanted جزو آن دسته از بازی‌هایی بود که برای اولین بار یک بخش داستانی هیجان‌انگیز را به مخاطب ارائه داد که با میان‌پرده‌هایی سینمایی ترکیب شده بود. پس از این نسخه، هواداران انتظار داشتند مابقی آثار مجموعه نید فور اسپید بتوانند موفقیت‌های گذشته خود را تکرار کنند. با اینکه بعضی از نسخه‌های آینده این سری در حد و اندازه Most Wanted نبودند ولی تجربه‌ای خوب را در اختیار مخاطب قرار می‌دادند. اما هم‌اکنون در جایی قرار گرفته‌ایم که الکترونیک آرتز و مجموعه Need for Speed، فرسنگ‌ها با گذشته خود فاصله دارند.

در این میان اولین Need for Speed رسمی نسل هشتم را می‌توان Need for Speed ساخته استودیو گوست گیمز (Ghost Games) دانست که در سال ۲۰۱۵ روانه بازار شد. بازی‌ای که قرار بود حال و هوای Underground را داشته باشد و به ریشه‌های خود برگردد ولی خروجی کار اثری ضعیف و ناامید کننده بود. زمانی که این بازی را بازی کردم، با خود گفتم بدتر از این نید فور اسپید ساخته نخواهد شد ولی بازی Need for Speed Payback، تمامی تصوراتم را به هم ریخت. جدیدترین ساخته استودیو Ghost Game نه تنها نید فور اسپید بدی است، بلکه بدترین بازی مسابقه‌ای است که در این چند سال اخیر عرضه شده است. به عبارتی بازی Need for Speed Payback سری نید فو راسپید را چندین پله به عقب برده است و در ادامه به بررسی بازی خواهیم پرداخت.



از همان بدو ورود به بخش داستانی بازی، می‌فهمید که با اثری روبه‌رو هستید که از سایر آثار مشابه الهام گرفته است و خب الهام گرفتن مورد بدی نیست، مهم این است که سازنده چه مقدار در این کار موفق بوده است. شروع بازی شباهت بسیار زیادی به نحوه شروع بازی Forza Horizon 3 دارد؛ جایی که شاهد میان‌پرده‌ای سینمایی از سه شخصیت بازی هستیم که هر کدام تخصص خاصی در کلاس‌های متفاوت دارند. حال داستان از جایی شروع می‌شود که لینا ناوارو، دوست دوران بچگی تایلر، به خاطر جاه طلبی‌ها و مقاصد خود به گروه‌اش پشت کرده و حال تایلر قصد دارد از وی و سازمان The House انتقام بگیرد. سازمانی که در شهر Fortune Valley آن را به عنوان یک کارتل خطرناک می‌شناسند که روی تمامی لیگ‌های اتومبیل رانی خیابانی و حتی ماموران پلیس، کنترل دارد. در همین راستا تایلر یک تیم چهار نفره (سه راننده و یک مکانیک) تشکیل می‌دهد و در جریان پنج چپتر مختلف، شاهد بخش داستانی‌ای هستیم که جدای از جذاب نبودن‌اش، حسابی شلوغ است.

شخصیت‌های بازی شدیدا بی‌روح و بدون هیچ جذابیتی طراحی شده‌اند
بازی Need for Speed Payback قصد دارد از نظر داستانی تجربه‌ای نظیر Most Wanted را ارائه دهد. از این‌رو شاهد رویارویی تایلر و دوستان‌اش با لیگ‌های خیابانی اتومبیل‌ رانی و رهبران آن‌ها هستیم که در ابتدا، باید یک سری مسابقات اولیه یا همان کوئست‌های بازی را انجام داده تا به مسابقه انتهایی برسید. درادامه زمانی که رهبران بازی را پشت سر گذاشتید، نوبت به نفر اول این لیست و رهبر The House می‌رسد که باید وی را نیز از پیش روی بردارید. بخش داستانی Payback شلوغ است از این نظر که شاهد شخصیت‌هایی زیادی در دنیای بازی هستیم که اصلا پرداخت درستی برای آن‌ها صورت نگرفته است. حتی خود شخصیت‌های اصلی نیز از شخصیت پردازی مناسبی برخوردار نیستند؛ از شوخی‌های بی‌مزه‌اشان با یکدیگر گرفته تا تعامل با سایر رقبا و معرفی لیگ‌ها، به هیچ‌وجه خوب نیستند و صرفا استودیو گوست گیمز فقط آن‌ها را در دل بازی خود قرار داده و اصلا توجهی به جزئیات نداشته است. نکته‌ی جالبی که از طریق آن بازی Need for Speed Payback به خوبی بخش داستانی و گیم‌پلی را به هم بسط داده، سیستم مسابقات است که با شخصیت‌های بازی تعامل خوبی دارد اما نکته این جاست که این ویژگی نیز با تمام پتانسیل‌اش، به یک شکست تبدیل شده است.


ایده استفاده از سه شخصیت و مسابقات مختلف با شخصیت‌های بازی، ایده جالبی است ولی استودیو سازنده به خوبی هرچه تمام‌تر این ایده را با خاک یکسان کرده است
در این سیستم هر کدام از شخصیت‌های بازی در مسابقات مختلفی شرکت می‌کنند. برای مثال تایلر، مسابقات Race و Drag را انجام می‌دهد، مک وظیفه‌اش مسابقات Drift و Offroad است و در پایان، جسی تخصص خاصی در تعقیب و گریز با پلیس و مسابقات Runner دارد و هر کدام از لیگ‌های اتومبیل رانی، در یکی از این شاخه‌ها فعالیت می‌کنند و حال این شما هستید و مسابقاتی که با پیروز شدن در آن‌ها، پول، XP جهت لول‌آپ شدن و در انتها کارت‌های مخصوص به عنوان جایزه دریافت می‌کنید. این کارت‌ها درواقع شامل آیتم‌های ارتقا برای اتومبیل‌هایی که دارید، شده و می‌توانید از آن‌ها استفاده کرده یا آن‌ها را بفروشید. در ظاهر با سیستم جالبی روبه‌رو هستیم ولی از طرفی چپتر به چپتر باید اتومبیل‌های جدیدی را خریداری کرده یا آن‌ها را مدام ارتقا دهید و از آن‌جایی که سه راننده داریم، سه اتومبیل جدا نیز باید ارتقا داده شود. از این‌رو پول داخل بازی، مهم‌ترین فاکتوری است که باید به آن پرداخته شود. حال پول داخل بازی یا از طریق پرداخت‌های درون برنامه‌ای یا از طریق مراحل و چالش‌های بازی باید تامین شود. از حیث مراحل، در مجموع پنج چپتر بازی در کل حدود ۶۰-۷۰ مرحله برای شما در دسترس قرار می‌گیرد و شما هستید و همین مراحل! اصولا در بازی‌های ریسینگ جهان باز جدای از مراحل اصلی، مراحل فرعی دیگری نیز تعبیه شده‌اند که با انجام آن‌ها پول بیشتری دریافت می‌کنید و این روند سبب می‌شود بازی وارد حلقه تکرار و یکنواختی نشود. اما در Payback شما هستید و همین مراحل و باید مدام آن‌ها را تکرار کنید تا پول و آیتم بیشتری دریافت کنید (ای کاش از همان ابتدا تمامی مراحل در دسترس بودند تا یکنواختی کار کمتر شود). پس از مدتی این کار حسابی شما را خسته خواهد کرد و لذت مسابقه دادن، رفته رفته برای شما کم‌تر و کم‌تر خواهد شد و صرفا برای پول درآوردن و ارتقا یا خرید اتومبیل مسابقه می‌دهید نه پیش بردن روند داستانی و لذت بردن از بازی.


سیستم Matchmaking بازی به نحوی است که بازیکنان را بدون سطح بندی خاصی کنار یکدیگر قرار می‌دهد
از نظر پرداخت‌های درون برنامه‌ای، جعبه‌هایی در نظر گرفته شده‌اند که حاوی آیتم‌های تزئینی و پول هستند. در جریان بازی و انجام چالش‌های مختلف تعداد زیادی از این جعبه‌ها را دریافت می‌کنید که حتی پول بسیاری را کسب خواهید کرد ولی سیستم ارتقای اتومبیل‌ها و قیمت‌ها به واسطه سه شخصیته بودن بازی حسابی شما را به خرج خواهد انداخت. شاید این موارد در بخش داستانی خودش را نشان ندهد ولی وقتی وارد بخش چندنفره بازی Need for Speed Payback می‌شوید، تاثیر مستقیم پرداخت‌های درون برنامه‌ای را مشاهده خواهید کرد زیرا در آن جا، محدودیت روی اتومبیل‌ها و سطح‌شان نیست و شخصی که بازی را تمام کرده باشد به راحتی می‌تواند هزینه کرده و در هر سبک مسابقه‌ای بهترین اتومبیل را خریداری و آن‌ها را حسابی تیونینگ کند (البته سیستم پرداخت برای خرید جعبه‌ها از طریق پول واقعی در آینده به فروشگاه بازی اضافه می‌شود). این درحالی است که شخصی دیگر که در میانه‌های بازی است، از یک اتومبیل سطح متوسط استفاده می‌کند و این دو راننده، در بخش آنلاین و به دلیل نبود سیستم Matchmaking مناسب، در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و نتیجه آن، یک مسابقه کاملا ناعادلانه است. صادقانه بگویم، در طول تجربه گیم‌پلی و مسابقات بازی، تنها مسابقات Offroad من را شدیدا جذب کرد و آن هم به خاطر سبک مسابقه‌ای مسابقات Offroad است. در سایر مسابقه‌ها و کلاس‌ها، وجود شخصیت‌ها و تعامل‌شان با رهبر گروه و از طرفی ضعف‌های گرافیکی، مانع از لذت بردن شما می‌شود. برای مثال مراحل تعقیب و گریز به شکلی است که می‌توانید به اتومبیل‌های پلیس یا تعقیب کننده‌های The House ضربه وارد کرده و آن‌ها را از دور مسابقه خارج کنید که در این هنگام نوع خراب شدن اتومبیل آن‌ها، به شکل یک ویدیو صحنه آهسته است و حال اینجا جایی است که شما کنترل اتومبیل خود را از دست می‌دهید زیرا دوربین بازی یک جای دیگر قرار دارد و با تمام صحنه آهسته بودن بازی، این روند میان سرعت و هیجان یک اختلال ایجاد کرده و تمامی تمرکز شما را از بین می‌برد.

بازی Need for Speed Payback جشنواره‌ای است از باگ‌ها و ایرادات فنی مختلف.
مورد دیگر باز به مسابقات تعقیب و گریز مربوط می‌شود. تقریبا از اواسط بازی به بعد، پلیس‌ها از موانعی برای پنچر کردن اتومبیل شما استفاده می‌کنند. همانند نسخه‌های پیشین این مجموعه که با پلیس سر و کار داشتید وقتی روی این موانع می‌روید، باید اتومبیل شما پنچر شده و دیگر قادر به بازی کردن نباشید. اما در Need for Speed Payback، زمانی که روی این موانع می‌روید، برای چند ثانیه لاستیک‌هایتان پنچر خواهند شد و در ادامه باز سالم شده و می‌توانید به مسابقه دادن ادامه دهید! قطعا تمامی این موارد سبب می‌شوند رفته رفته دست از بازی کردن برداشته و به حال این سری تاسف بخورید. مجموعه نید فور اسپید یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های ریسینگ است که به لطف استودیو گوست گیمز، در این دو سال اخیر تقریبا با خاک یکسان شده و دیگر چیزی از آن باقی نمانده است. در کنار تمامی این موارد، می‌توان به کمبود اتومبیل‌های بازی اشاره کرد! بازی شدیدا از کمبود اتومبیل رنج می‌برد. با اینکه کلاس‌های مختلف رانندگی در بازی تعبیه شده‌اند و طراحی اتومبیل‌ها از نظر ظاهر مورد قبول است، ولی تعدادی از کلاس‌ها، از اتومبیل‌های مشترکی برخوردار هستند. از دیگر عواملی که سبب شده مسابقات بازی جلوه خوبی نداشته باشند، گرافیک و طراحی‌های بازی است. بازی Need for Speed Payback جشنواره‌ای از باگ‌ها و نقاط ضعف مختلف است که همگی دست به دست هم داده تا این اثر به یک بازی ناامید کننده تبدیل شود. همچنین اگر منتظر اثری هستید که دارای آب و هوای پویا باشد، باید گفت که Payback عمیقا شما را ناامید خواهد کرد و تنها سیستم شب و روز برای بازی طراحی شده است که اکثر مسابقات، در روز انجام می‌شوند.

اولین موردی که از حیث گرافیکی شدیدا شما را ناامید می‌کند، بافت‌های محیطی است. دنیای بازی و محیط‌ها از جزئیات خوبی برخوردار نیستند و بسیار ساده طراحی شده و از طرفی سازنده سعی کرده به واسطه نورپردازی‌های عالی در روز آن‌ها را بپوشاند. یکی از مشکلات گرافیک که پس از مدتی بازی کردن برای شما بسیار عادی می‌شود، بارگذاری بافت‌های بازی است که بسیار دیر بارگذاری شده و در گوشه و کنار محیط‌ها بازی یا حتی میان‌پرده‌ها می‌توانید این مورد را مشاهده کنید. همچنین اگر به هنگام بازی کردن و برخورد با اتومبیل‌های دیگر شاهد غیب‌ شدن‌شان بودید یا مشاهده کردید که اتومبیلی جلوی شما از رندر فریم‌های مناسبی برخوردار نیست، اصلا تعجب نکنید زیرا این موارد در Payback یک امر عادی به حساب می‌آیند.


در کنار کوهی از مشکلات، موسیقی‌ها و صداگذاری‌های بازی از جذابیت بالایی برخوردار هستند و شاید شاهد ساندترک‌های زیادی نباشیم ولی از جذابیت خوبی برخوردار بوده و اتمسفر بازی، در مسابقات به نحوی است که شما را به خود درگیر می‌کند. تنها موردی که شما را در این بخش اذیت خواهد کرد، تکراری شدن بعضی از دیالوگ‌های بازی است که در طول بازی کردن میان شخصیت‌ها رد و بدل می‌شوند. درآخر به لطف استودیو گوست گیمز و ناشری مثل کمپانی Electronic Arts، شاهد بدترین بازی از مجموعه نید فور اسپید هستیم که تا به حال عرضه شده و امیدوارم در آینده به هیچ‌وجه شاهد ساخت دنباله‌ای برای این مجموعه به دست گوست گیمز نباشیم.

Need for Speed Payback اثری است که پس از نمایش‌های خوبش همگی منتظر آن بودیم ولی گوست گیمز با این بازی را با پتانسیل بالایی که داشت، به یک اثر بد و غیرقابل تحمل تبدیل کرد. بازی NFS Payback در بخش‌های متعددی نظیر گرافیک، داستان و شخصیت پردازی مشکلات ریز و درشتی دارد که همگی دست به دست هم داده‌اند تا این مجموعه چندین پله به عقب بازگردد. در زمانی که بازی‌های ریسینگ جهان باز نظیر Forza Horizon 3 نسخه به نسخه پیشرفت چشم‌گیری می‌کنند، وجود Need for Speed با این شکل و شمایلی چیزی جز خدشه دار کردن این مجموعه را به دنبال ندارد.
م.صادق تواضعی

نقاط قوت
مسابقات Offroad
ساندترک‌های بازی

نقاط ضعف
داستانی بی‌روح
شخصیت‌های تو خالی
تعداد بسیار کم اتومبیل‌ها
سیستم تخریب اتومبیل‌های تعقیب کننده که سرعت و هیجان مسابقه را از بین می‌برد
وجود باگ‌هایی نظیر محو شدن اتومبیل‌ها
بارگذاری بسیار بد تکسچرهای بازی
بافت‌های نه چندان خوب بازی
نبود سیستم پویا آب و هوا

امتیاز: 4 از 10