نقد وبررسی بازی Dying Light برای پلی استیشن 4 PS4

بازی Dying Light در سبک Action Survival با زاویه دید اول شخص می باشد. این عنوان در یک محیط وسیع و خطرناک Open World شکل می گیرد که در طول روز شما محیط شهری تخریب شده توسط اپیدمی مرموزی را نیز سیر می کنید و به دنبال مهمات، تجهیزات، آذوقه و ملزومات مورد نیاز برای رویارویی و شکست دادن دسته دشمنانی گرسنه به خون و گوشت که این اپیدمی به وجود آورده است، می گردید.در شب در حالی که دشمنان به قدرت و وحشی گری شان افزوده می شود، شکارچی خود طعمه می شود. کشنده تر از آن درنده های شب زیستی هستند که لانه ی خود را برای تغذیه ترک کرده اند….



مقدمه

در شهر قرنطینه شده ای به نام Harran بازماندگان در برابر سیل عظیم رو به افزایشی از زامبی ها (Infected ) می جنگند. شهر به دو دسته ی Runner ها و Bandit ها تقسیم شده است که در سطح شهر پراکنده می باشند و در صدد گرفتن هر چه که می توانند برای دسته ی خود هستند.که در این ما بین Kyle Craned یک مامور مخفی، وارد منطقه ی آلوده شده می شود و در میان نزاع این دو دسته قرار می گیرد.

بازگشت قدرتمند زامبی ها
بی شک گیمری در دنیا وجود ندارد که که تا بحال دست به بازی که محوریت آن زامبی ها می باشند,نزده باشد. همه ی ما برای اولین بار ژانر Action Survival را با زامبی ها تجربه کردیم و هنوز حس ترسی که در آن زمان به ما القا می شد را در ضمیر خود حس می کنیم.اما بعد ها زامبی ها به کلیشه ای در این صنعت تبدیل شدند و ناب بودن خودشان را از دست دادن و سازندگان مجبور می شدند که برای انتقال همان حس ترس و وحشت گذشته یه گیمر ها , تاکتیک ها و سناریو های جدیدی را اجرا کنند تا بتوانند زامبی ها و شهرت آن هارا سراپا نگه دارند و با قدرت بگویند که زامبی همیشه زامبی می ماند و ما سازندگان همیشه راه تازه نگه داشتن این ژانر را بلدیم. و همین طور هم بوده و خواهد بود ولی تنها چیزی که در این بین ممکن است تغییر کند نحوه ی تزریق ترس به بازی توسط این موجودات دوست داشتنی می باشد.

گاهی یک بازی مثل Resident Evil در نسخه های اولیه اش با تعدادی نه چندان زیادی زامبی ,سعی در زهره ترک کردن شما دارد و گاهی هم بازی هایی مثل Left 4 Dead با فرستادن سیلی از زامبی های سرعتی و متنوع ,دلهره و ترس را مهمان گیمر ها می کند.اما در این بین شرکتی به نام Techland با عرضه ی بازی Dead Island توانست هم جایگاه و هم تجربه ای در این عرصه کسب کند. تجربه ای که توانست به سازندگان کمک کند تا بازی نسل هشتمی خود را با قدرت تمام و نوآوری هایی افزون بر کار های قبلی خود عرضه کنند.
تا قبل از Dead Island به ندرت می شد بازی را نام برد که سیستم کشتار آن به اندازه ی این بازی آزادی عمل به بازیکن بدهد و اورا با انتخاب هایی سرسام آور روبرو کند تا تصمیم بگیرد .
و حالا در این تاریخ بازی ای عرضه شده است که تمام این مکانیزم هارا نه تنها حفظ کرده بلکه نوآوری هایی را هم برای این سبک به ارمغان آورده است و به حدی این نوآوری ها عالی کار شده اند که گویا باید از ابتدا بخشی از این سبک می بودند و اکنون که ما با آنها مواجه شده ایم نمی خواهیم از دستشان بدهیم و دلمان می خواهد این مکانیزم ها به استانداردی در این سبک تبدیل شوند.و برای اثبات این ادعا کافی است که چند ساعتی را در دنیای Dying Light بگذرانید و سپس به سراغ یک بازی اول شخص دیگر بروید و آن موقع است که یادتان می افتد که چقدر دلتان برای سیستم حرکتی S.M.A.R.T بازی تنگ شده و جایش خالی می باشد.

شکارچی و طعمه
این بار خبری از ظاهر شدن ناگهانی زامبی ها جلوی صورتتان نیست.خبری از زجه و مویه وصداهای دلخراش در گوشه و کنار و تاریکی ها نیست.این بار Techland روشی جدید برای ترساندن شما ابداع کرده است که به نوبه ی خودش تحسین برانگیز است.بازی و سیستم حملات زامبی ها اعتماد شما را در طول روز جلب می کند و به شما تلقین می کند که شما یک قاتل تمام عیار و شکارچی حرفه ای زامبی ها می باشید.شکارچی ای که موانع و عبور از آنها برایش دغدغه ای نیست و فرار کردن برایش معنی ندارد. مسیری نیست که برای شما نا هموار باشد.ساختمانی نیست که نتوانید راهی برای بالا رفتن از آن پیدا کنید. از حلبی آباد گرفته تا ساختمان های چند طبقه شهر,از تیر چراغ برق گرفته تا جرثقیل .همه و همه می تواند مسیر حرکت شما باشد





تمام این نکات در کنار یکدیگر به اندازه ی کافی قانع کننده است که به گیمر القا کند که او با چالش زیادی روبرو نیست.اما آیا این حقیقت ماجرا است یا خیر؟به محض اینکه خورشید در انتهای Map به سمت پایین سوق پیدا می کند و هوا رو به تاریکی می رود شما جواب سوال خود را می گیرید. خیـــــــــر.
این جاست که گیمر با همان دانسته ی قبلی خود به دل دشمن میزند اما اینبار احساس غریبی میکند. با موجوداتی مواجه میشود که قبلا ندیده بود . زامبی هایی که سرعت و قدرتشان چند برابر شده و پوست کلفت تر شده اند.زامبی هایی با چهره هایی دهشتناک و حملاتی کشنده. آنوقت است که با خود میگویید که آنچنان هم که فکر میکردید تر و فرز نیستید و حس کند بودن بهتان دست میدهد. البته این حس در حین رویارویی با یک VOLATILE کاملا به فلج بودن تبدیل میشود و حس قطع نخاع شدن به گیمر دست میدهد .
این نوع زامبی کابوس شب های Harran می باشد.همانطور که گفته شد این نوع زامبی فقط در شب Spawn میشود و رویارویی با آن اشتباهی بزرگ است.سرعت, قدرت و میزان کشندگی و تهدید این زامبی ماکسیمم میباشد و بر خلاف زامبی های دیگر که در روز میتوانید تک به تک آنهارا از پای در آورید,برای کشتن این گونه باید دست به دامان دوستان خود و Co-op بشوید. تنها استراتژی شما فرار کردن و دوری از این موجود می باشد.



انواع دیگر زامبی ها و یا بهتر است بگوییم Infected ها به شرح زیر است:

Infected های معمول و غیر معمول :
Biters:این دسته اکثریت زامبی های بای را شامل میشود که کرخت و کند رو می باشند.آنهارا میتوان از ظاهر بدن های نیمه خورده و گاز گرفته شان تشخیص داد.ممکن است در نگاه اول درگیری با آنها ساده به نظر برسد اما وقتی که حجمی عظیم از Biter ها بهتان حمله کند نظرتان عوض میشود.این ها اکثرا ساکت هستند و تشخیص آنها از فواصل دور آن هم در تاریکی کاری غیرممکن است در نتیجه باید مواظب قدم هایتان در شب باشید.بعضی از این گروه کمی پیشرفته تر هستند که تجهیزاتی مثل یک کپسول گاز به پشت خود حمل میکنند که با Dodge کردنشان و ضربه به کپسول میتوانید منفجرشان کنید.



Viral: این نوع زامبی ها چالشی برای گیمر محسوب میشوند .آنها میتوانند تقریبا به شکل کاراکتر شما حرکت کنند و از موانع عبور کرده و ساختمان هارا بالا بروند اما نه کاملا به گونه ای که شما میتوانید اما با این حال همین مقدار توانایی برای این زامبی ها کافی است تا صدای دویدنشان پشت سر شما بر روی پشت بام ها استرسی اعصاب خرد کن به شما بدهد.این گونه به صدا حساس می باشد و با شنیدن صدای انفجار و یا آژیر ماشین خود را به محل صدا میرسانند.خود من در یکی از برخورد هایم با Biter ها گمان میکردم منفجر کردن آنها توسط کپسول گازشان میتوانید فکر خوبی باشد ولی پس از انفجار مجبور به سر و کله زدن با تعداد بیشتری Viral شدم.

Demolisher: این زامبی مهمان اولین Boss fight شماست با جثه ای غول پیکر که توانایی تخریب دیوار و کاور شما و همچنین پرتاب وسایل نقلیه را دارد.اما بر عکس جثه ی بزرگش مغزی بس کوچک دارد و خنگ محسوب می شود.از این رو دور زدن آن و پنهان شدن از دست این باس کار سختی نیست و اگر زرنگ باشید میتوانید با کشاندن Biter ها به مسیر پرتاب ماشین این باس, تعداد زیادی Biter را کشته و زحمت خود را کم کنید.


Goon: با یک زامبی چغر وبد بدن روبرو هستیم که از قضا همیشه با خود پتکی حمل میکند که به اندازه ی بدن خودش است. البته این پتک را با پتک های عادی اشتباه نگیرید . این پتک چیزی به جز یک میله ی قطور و بلند با حجم زیادی سیمان در انتهایش ,نیست.البته در صورت نزدیک شدن بیش از اندازه به این موجود بدقواره با اسلحه ی جانبی او آشنا میشوید که ضربات دستهایش است.یکی از نقاط ضعف این گونه این میباشد که برای چرخاندن پتک به زور زیادی احتیاج دارد و در نتیجه برای انجام این حرکت کمی کند است که او را برای مدت کوتاهی هدف خوبی برای گیمر میکند.


Toad: من آنهارا چندش آور توصیف میکنم.این گونه با پرتاب کردن خلط های بزرگ و غلیظ و سبز رنگ اسیدی نه تنها به شما آسیب میرسانند بلکه موقتا کورتان هم میکنند و این قضیه مختص شما نیست بلکه کل شهر از دست این گونه در امان نیستند و هر نوع زامبی ای به ویژه Biter ها با اصابت خلط مذکور همانند شما آسیب میبینند و اگر دست بجانبانید و در حالی که اثر خلط هنوز بر روی Biter هاست, به آنها حمله کنید میتوانید Damage را دو چندان کنید.

Bomber: همانطور که از اسمش پیداست این گونه بر روی شکم وسینه ی خود غده های جهش یافته ی بزرگی دارد که حاوی متان و هیدروژن سولفید اند و لازم به ذکر نیست که این ترکیبات هم در دنیای واقعی هم در دنیای بازی های ویدوئی اشتعال زا هستند و سبب انفجار میشوند.
Bolter: توضیح خاصی در رابطه با این گونه نمیتوان داد به جز ظاهرشان.این گروه تاول های بزرگ سبز رنگی پشت خود دارند که میدرخشد و همچنین قابلیت های حکتی بالایی همانند Volatile ها دارند.حد اقل در همین حد اطلاعات کافی است تا وقتی با این زامبی در بازی روبرو شدید نامش را بدانید.
Screamer:این ها میتوانند با جیغ های گوشخراششان دید شمارا مختل کنند و مبارزه را اندکی برایتان سخت کنند بنابر این در حین مقابله با آنها در اولین وهله ابتدا صدای هدفون خود را کم کنید و بعد به مبارزه بپردازید.

گیم پلی

کل فاکتور های بازی به یک طرف و گیم پلی آن هم طرفی دیگر.پایه و اساس چنین بازی ایی میبایست گیم پلی آن باشد وگرنه چیز دیگری برای سراپا نگاه داشتن بازی نمی ماند. سیستم حرکتی پارکور و شخصی سازی اسلحه ها دو قطب گیم پلی میباشند و تمام فاکتور های دیگر بر این دو ویژگی تکیه میکند.




تا به اینجا به اندازه ی کافی درباره ی سیستم پارکور بازی و آزادی عمل آن صحبت کرده ایم اما در رابطه با سیستم مبارزه خیر.سیستم Combat را به طور برجسته Melee-Based باید بدانیم و اکثریت مبارزات بازی با ضربات Melee میباشد .درصد خیلی کمی پیش می آید که شما به گروهی از دسته ی Runnersو یا Bandit ها بر بخورید و علاوه بر آن موفق به کشتن تمام نیروهای هوشمند و ” مســـــلح” آنها بشوید و در انتها درون اسلحه تان اندکی گلوله باقی بماند.

با شخصی سازی و اضافه کردن تجهیزات مختلف به اسلحه سردتان میتوانید بیش از 100 اسلحه بنا بر سلیقه و خلاقیت خودتان بسازید.از این رو اسلحه ی شما به نوعی اسلحه ی شخصی شما می باشد و احتمال بسیار کمی وجود دارد که شما شخص دیگری را با اسلحه ای مشابه خودتان ببینید و این امر باعث میشود که گیمر همیشه به دنبال ترکیب کردن چیز های مختلف با یکدیگر شود تا اسلحه ای شاخص بسازد و پز آن را به دوستان خود دهد.
همانطور که گفته شد و میدانید بازی دارای یک سیستم دینامیک روز و شب میباشد که شما در روز به علاوه بر نکات گفته شد به آزاد سازی Safe Zone ها هم میپردازید. از کارهای دیگر در روز میتوان به تنظیم کردن تله ها اشاره کرد زیرا ممکن است در یک مرحله ی خاص که میبایست آنرا در شب طی کنید با مشکلات زیادی مواجه باشید و در نتیجه تصمیم میگیرید در روز و با فراق نه چندان باز به ساختن تله بپردازیید تا در شب هنگام نتیجه ی زحمات خود را ببینید.



همچنین میتوانید در کنار ماموریت های اصلی با نجات دادن بازماندگان سر خود را گرم کنید.هر چند لازم به ذکر است که بازه ی زمانی روز را باید غنیمت بدانید و بیشترین استفاده را از آن را بنمایید. اینجانب پس از خورده شدن های متوالی و مردن بر سر نجات دادن های بیهوده به این نتیجه رسیدم, و لازم دانستم با شما عزیزان در میان بگذارم.
اما شب هنگام کار خاصی به گیمر تعلق نمیگیرد به جز ماموریت های خود بازی . زیرا در شب زامبی ها توانایی هایی همچون Sprintبدست می آورند و میتوانند مانند کاراکتر بازی و حتی راحت تر از او از ساختمان ها بالا بروند و بدین ترتیب تنها مکان امن برای شما همان Safe Zone هایی میباشد که در طول روز آزاد کردید زیرا پس از هربار مردن در بازی به نزدیکترین Safe Zone باز میگردید و این یعنی لزوم آزاد سازی این مکان ها به محض ورود به منطقه ای جدید.اما اگر به هر نحوی به کله ی تان زد که به شب گردی بپردازید قابلیت Night Sense به کمکتان می آید . این قابلیت چیز جدیدی نیست و امروزه در 90 درصد بازی ها میبینیم و این همان قابلیت دیدن از پشت دیوار به شکل دوربین های حرارتی میباشد. اگر هم خدایی ناکرده توسط زامبی ها در شب شناسایی شدید میتوانید با تله هایی مثل تله های برقی و یا استفاده از ترقه برای ایجاد صدا ,تعداد تعقیب کنندگانتان را به حداقل برسانید.



دوستی تا پای مرگ
بخش چند نفره ی بازی به دو قسمت Co-op و مبارزات PvPتقسیم میشود .Co-opهمانطور که میدانید به شما اجازه میدهد که با افراد دیگر به بازی کردن بخش داستانی بپردازیید و حد اکثر تعداد این بازیکنان 4 نفر نیز میباشد.اما بخش دیگر یعنی PvP هم خالی از لطف نیست این مود اجازه میدهد که بازیکن به یک زامبی تبدیل شده و به بازی دیگران Join شود و دل سیری از عزا در آورد.


.به شخصه از بخش Co-op خیلی بیشتر استقبال کردم و لازم است به شما دوستان هم بگویم که خیالتان از نظر ساعات بازی راحت باشد زیرا حدود 49 الی 52 ساعت شما سرگرم این بازی خواهید بود و اگر در این بین افتخار جنگیدن در جوار دوستان خود را داشته باشید لذت بازی را دوچندان کرده اید.

زیبایی محض
گرافیک بازی به طرز فوقالعاده ای چشم نواز می باشد و ایرادی به آن وارد نیست .Techland توانسته کاملا از خجالت کنسول های نسل هشتمی درآید و گرافیکی کاملا مناسب این نسل ارائه دهد . پس از بازی کردن و نظاره گر این گرافیک شدن به فکر فرو می رویم که فقط یکسال از شروع این نسل گذشته و ما با چنین شاهکار هایی روبرو هستیم چه رسد به چندین سال آینده که حتی گرافیک آن در مخیله ی ما نمیگنجد.نور پردازی بازی جایی برای صحبت نگذاشته است.در هنگام غروب به روی یک جرثقیل بروید و با آرامی بر روی آن راه بروید و منقطع شدن اشعه ی خورشید را بین نرده های جرثقیل نظاره کنید.طراحی و جزییات زامبی ها آنقدر هست که به شخصه برای اولین بار رویارویی با آنها اجازه دادم که مرا نوش جان کنند تا بتوانم با خیال راحت طراحی بافت بدن NPCها را تحسین کنم.سیستم قطع عضو بازی محشر است و کلمه ای در وصفش پیدا نمیکنم.فقط سعی میکنم با یک مثال عمق مطلب را برسانم و آن هم این است که قطع عضو ها در بازی به اندازه ی FATALITY ها سری مورتال کامبت طبیعی و لذت بخش است با این تفاوت که در اینجا, این شما هستید که عضو قربانی را انتخاب میکنید. قطع کردن سر یک زامبی با یک داس مجهز به یک شوکر برقی به اندازه ی خرد کردن جمجمه و بیرون ریختن مغز و به چشم دیدن جمجمه ی خرد شده ی یک زامبی توسط یک گرز سیمانی لذت بخش است.
لازم به ذکر است که نباید از شکستن مفاصل و استخوان های زامبی ها آن هم در دید X-Vision نیز غافل نشوید .



در انتها باید بگویم اگر در این بازه ی زمانی با کمبود بازی جدید مواجه شدید ,اگر میخواهید با دوستان خود یک تجربه ی Co-op عالی داشته باشید, اگر میخواهید خلاقیت خود را در بازی اعمال کنید , اگر میخواهید با خشونت و قطع عضو خود را تخلیه کنید و اگر یک بازی نسل هشتی با گرافیکی درخور این نسل آن هم در محیطی Open World مجهز شده با سیستم پارکور , میخواهید Dying Light بازی مورد نظر شماست.